Typ 1 (Reformator) z Typem 2 (Pomocnik)

Co Każdy Typ Wnosi do Związku

Enneagramowe Jedynki i Dwójki są dopełniającą się parą, ponieważ oboje ofiarują drugiemu próbkę ich własnych cech. Oba typy są bardzo obowiązkowe i podoba im się rola służebna i posiadanie zajęcia: obje mogą być nauczycielami, osobami duchownymi, albo pracownikami opieki zdrowotnej, gdzie pracuje się długie godziny i posiada się wiele odpowiedzialności. Pary złożone z Jedynek i Dwójek są często fachowcami, którzy pracują poza domem, a ich praca wymaga skoncentrowania uwagi na potrzebach innych, a nie na samym związku, czy nawet osobiście na sobie. Ludzie w tego typu związkach są często wyjątkowo dojrzali i niezależni, i potrafią zaspokajać swoje emocjonalne potrzeby w kontaktach z różnymi ludźmi i różnego typu powiązaniach, włączając w to również kontakty zawodowe. Do własnego związku wnoszą wysokie ideały, silne wzorce etyczne i pragnienie, aby służyć innym, utrzymując mocne wzajemne relacje, które są powiązane z rzetelnymi wartościami i praktycznym punktem widzenia.

Związek jest budowany wokół wspólnych wartości: razem wybierają jakąś wspólną drogę. Dwójki wnoszą do związku opiekuńczość i uczucia, na które Jedynki nie pozwalają sobie tak łatwo. Dwójki pomagają Jedynkom złagodnieć i odprężyć się. Z drugiej strony, Jedynki wnoszą do związku uczciwość, sumienność, odpowiedzialność i uregulowany tryb życia. Są zrównoważone, rzetelne i prawdomówne. Jedynki angażują się mocno, co sprawia, że Dwójki czują się bezpiecznie i czują, że nie zostaną porzucone. W dodatku, Dwójki wnoszą ciepło, troskę o innych ludzi i gotowość, aby nie trzymać się sztywno reguł, kiedy inne osoby są w potrzebie. Dwójki są świadome cierpienia i pracują ciężko, i z oddaniem, aby złagodzić cierpienie gdziekolwiek mogą. Dwójki są bardziej serdeczne i gościnne niż Jedynki, i potrafią rozgrzać typowo jedynkową powściągliwość zewnętrzną - z czego większość Jedynek jest zadowolona.
 

Potencjalne Źródła Problemów

Ze względu na to, że Jedynki i Dwójki są tak zainteresowane potrzebami innych, to paradoksalne jest, że mają skłonności, żeby nie uświadamiać sobie swoich własnych potrzeb lub nie potrafią wyrażać ich otwarcie i swobodnie. Jedynki mają poczucie, że życie, to poważna sprawa i że praca zawsze musi być pierwsza przed rozrywką; własne niskie impulsy muszą być utrzymywane pod ścisłą kontrolą. Dwójki mają poczucie, że muszą zatroszczyć się o potrzeby innych zanim pozwolą sobie, aby mieć jakieś własne potrzeby. Życie dotyczy służenia innym i bycia użytecznym w taki sposób, aby inni potrzebowali Dwójek i chceli mieć je w swoim życiu. Dlatego, zarówno Jedynki jak i Dwójki, natrafiają na trudności, aby rozmawiać o tym, co naprawdę czują, co faktycznie dzieje się w ich związku i czego właściwie chcą. W związku tego rodzaju, często występują ukryte motywy i niewypowiedziane plany, i nikt nie jest w stanie przyznać się, że nie otrzymuje tego, co chce - mniej więcej oznacza to, że może nie jest szczęśliwy i spełniony. Oboje uważają, że otrzymanie tego, co chcą jest egoistyczne i zakazane. Jedynki mogą zacząć czuć się rozczarowane przez skłonności Dwójek, aby dawać tak dużo z siebie innym i że są nieuporządkowane odnośnie czasu i staranności. Jedynkom może się wydawać, że Dwójki są wszędzie indziej, pełniąc obowiązki w kolejnym komitecie, albo dobroczynnej grupie, ale nie w domu, czy w pracy, wypełniając swoje podstawowe obowiązki.

Z drugiej strony, Dwójki mogą postrzegać Jedynki jako zbyt bezosobowe i niezainteresowane innymi, nie dość współczujące i dobroczynne. Dwójki mogą zacząć być rozczarowane prawdziwością Jedynkowego idealizmu, myśląc, że Jedynki może kochają ludzkość, ale mają mało prawdziwego współczucia dla prawdziwych ludzi. Jedynki potrafią czuć się skrępowane Dwójkową wylewnością i potrzebą kontaktu; Dwójki potrafią czuć się skrępowane Jedynkowym sarkazmem i irytacją. Oboje będą dusić w sobie złość, która powoli, ale nieubłaganie, doprowadzi do nasilenia kłótni. Oboje mogą zacząć potępiać i krytykować się nawzajem podczas, gdy ich związek rozpada się.

Źródło: Enneagram Institute - http://www.enneagraminstitute.com/1and2.asp

Para Perfekcjonista - Dawca

Jest to atrakcyjność oparta na różnicach. Jedynka zajumuje się praktycznymi sprawami, a Dwójka nawiązuje kontakt porzez uczucia, wytworność i maniery. Perfekcjonistom pochlebia zainteresowanie okazywane im przez bardziej emocjonalnie rozwiniętych Dawców. Dwójki potrafią zachować się w towarzystwie. Czy to mężczyzna, czy kobieta, Dwójki mają inicjatywę, która przebija na wskroś perfekcjonistyczną krytykę i niepokój społeczno-towarzyski. Dla Dwójek, potrzeby Jedynek świecą się jak latarnia morska. Jedynki potrzebują przyjemności; Jedynki potrzebują pomocy; tak więc Dawcy myślą "Mógłbym być pomocny". Jedynki czują się winne, jeżeli mają potrzeby, ale Dwójki wcale nie czują się winne, jeżeli mogą je spełniać.

Dwójkom podobają się opanowani, solidni i niezawodni partnerzy, którzy wyrażają miłość poprzez odpowiedzialne czyny. Perfekcjoniści mogą być ostoją podczas emocjonalnych turbulencji i Dwójki będą szukać takiego bezpieczeństwa, kiedy świat zaczyna się im walić.

W miarę trwania związku, Jedynki pracują w godzinach nadliczbowych, a Dwójki naciskają, aby "napić się soczku". Długie dni bez przytulania sprawiają, że Perfekcjoniści czują się "nieskalani", a Dwójki doprowadzają do szału. Dwójki potrzebują mnóstwo zainteresowania. Z punktu widzienia Dwójki, terminarz Perfekcjonisty wypełniony przyjemnościami czerpanymi z pracy dobrze wykonanej wydaje się ponury i karzący. Sztuczka polega na tym, aby do uporządkowanego, ustabilizowanego życie dodać wystarczającą ilością towarzyskich i emocjonalnych "wentyli", aby oboje partnerzy byli szczęśliwi.

Para 1-2 spotyka się w Czwórce i dlatego może mieć wzajemnie zrozumienie dla rozczarowania i przygnębienia. Jedynki stają się przygnębione, kiedy wysiłki w pracy zawodzą. Dziwne jest, że Dwójki mogą być smutne, kiedy czują się bezpiecznie, ponieważ wtedy odczuwają swoje własne potrzeby. Ta para często wyraża pragnienie, żeby chroniać się nawzajem od wstydu i rozczarowania. Czwórka może stać się punktem solidarności dla tej pary. Jedynki mają szacunek dla ludzi, którzy zmagają się i wkładają wysiłek, a Dwójki pomagają, kiedy widzą ból.

Z czasem, powinności, które rządzą życiem Jedynki mogą być odczuwane jako represja. Powinności tworzą stabilne życie, ale również przytępiają spontaniczność. Jeżeli romans usycha, Dawca będzie się zastanawiał "Jaka jest moja pozycja?" "Czy nie jestem pierwszy?". Uzależniona od aprobaty, zagrożona Dwójka kłóci się, aby zwrócić na siebie uwagę i otrzymać jakiekolwiek zainteresowanie. Duma Dwójki na szczęście podnosi się, kiedy partner troszczy się wystarczająco, aby zareagować. W najgorszych momentach, Dawca wydaje się niezrównoważony, a Jedynka wydaje się sztywna i nieustępliwa. Jedynki narzucają rygor i strukturę, aby opanować chaos, a Dwójki zwalczają te zasady, żeby odpłacić się pięknym za nadobne.

Jedynki w stresie chętniej wolą "zakopać" się w pracy niż mieć do czynienia z uczuciami. Brak kontaktu może doprowadzić Dawcę do wściekłości. Sztywne "dzień dobry" przy bezbłędnie posmarowanym masłem toście, żadnych telefonów podczas dnia i mnóstwo pracy po godzinach. Raczej zamiast czuć się odrzuconym, Dawca powinien wiedzieć, że praca tłumi złość u Jedynek. Dwójki mogą wyjść naprzeciw oczekiwaniom Jedynek, biorąc na siebie pewną odpowiedzialność za problemy, akceptując zarzuty, na które zasłużyli i zgadzając się na rozsądne wytyczenie reguł w zachowaniu i postępowaniu.

Jedynkom może pomóc zrozumienie, że Dwójki potrzebują troski i zainteresowania. Czy potrzeba aprobaty i uznania jest naprawdę niepoważna, lub niewłaściwa? Raczej zamiast osądzać, Jedynki mogą zapamiętać, aby zrobić gest sympatii, przywiązania i uczucia. Także mogą spróbować przyjąć pomoc w zamian. Jedynki zwykle czują się skrytykowane, kiedy oferuje im się pomoc. Perfekcyjni ludzie nie mają potrzeb. "Powinienem sam zatroszczyć się o siebie." Jedynki mają skłonność, żeby pojmować ofiarowanie pomocy, albo jako czysty gest wspaniałomyślności, albo dążącą do zwrócenia na siebie zainteresowania manipulację. Prawda jest taka, że to nie jest "albo jedno, albo drugie", bo to może być trochę "i jednego, i drugiego".

Opracowanie i tłumaczenie: VwR, źródło: H. Palmer, Enneagram in love and work