Na tą chwilę jestem daleki od mieszania psychologii, np teorii przywiązania, do np Enneagramu. Pokusa jest dość silna ale wkracza się na terytorium dość zdradliwe.
Odpowiadając na pytanie, zapewne można dopasować style więzi romantycznych do typów z pewną dozą dokładności, ale to trochę jak mieszanie dwóch odmiennych domen.
Po przeczytaniu linku powyżej nawet nie umiałem wybrać własnego stylu, jakbym mógł zapożyczyć troche z tego, a trochę z tego.
Fuck_nihilism pisze: ↑sobota, 6 maja 2023, 10:08
typ
oddalający wydaje się idealnie korespondować z zachowaniem Piątek. Tak jakbym czytał o nich. Ale może nie biorę czegoś pod uwagę. Ciekaw jestem Waszych opinii.
Byłem z Piątką zaabsorbowaną - pewność na 100%.
Kluczowy cytat - styl zaabsorbowany
Mają przekonanie, że obecna relacja to jedyna szansa na miłość, a po rozstaniu miną lata, zanim poznają kogoś nowego.
Powyższe zdanie dla mnie pasuje dla Piątek, które nie szastają emocjami czy łatwo nie skaczą z kwiatka na kwiatek. Zajmować im może dużo czasu otrzaskanie się z rozstaniem i odbudowanie zdolności do ponownego zaufania.
Poza tym. Skojarzyło mi się z tym wątkiem w tym dziale:
Venus w Raku pisze: ↑wtorek, 13 kwietnia 2010, 04:09
Neutralne Dziecko i Reagujący Rodzic
Ta sytuacja wydaje się, że prowadzi do ukształtowania się osobowości typu 5.
W tej relacji, Reagujący Rodzic jest skłonny dać wiele niepożądanej uwagi Neutralnemu Dziecku, które postrzega wspierający i czuły stosunek swojego rodzica, jako formę "duszenia". Dzieciak będzie miał tendencję wycofywania się z otoczenia woląc działać i rozmyślać w samotności. Jednak, w odróżnieniu od poprzedniej sytuacji (typ 9), w tym przypadku samotności nie będzie towarzyszyć uczucie odrzucenia. Przeciwnie, przebywanie w samotności jest kwestią wyboru i daje poczucie bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia, które opiera się na na przekonaniu, że zawsze jest ktoś do kogo dziecko może się zbliżyć, kiedy zdecyduje, że potrzebuje towarzystwa.
Takie dziecko jest prawdziwym samotnikiem, które woli i znajduje przyjemność w przebywaniu samo ze sobą. Dziecko jest pochłonięte własnymi przemyśleniami, wnikliwe i ma zamiłowanie do tego, aby uczyć się, i odkrywać rzeczy samodzielnie - zwykle odrzucając pomoc i interwencję z zewnątrz. Takie dziecko nie chce, aby mu przeszkadzano, ponieważ jego rodzic zwykle wprowadza tylko zamieszanie w jego życie, rozczula się nad nim i tłumi go swoją uwagą i domaganiem się bliskości.