Enneagram

Pytanie brzmiało, dlaczego nie lubię sx - bo nie.

Zaskakujesz mnie, nie sądziłem, że logika jest dla Ciebie tak ważna ;] Tylko, że albo coś jest logiczne, albo nie jest - nie ma, że dla Zdzicha jest, dla Marychy nie. Logika jest bezwzględna, jest twardą, zimną suką, która dla nikogo nie robi wyjątku.

Zdecydowana większość decyzji podejmowanych przez ludzi bazuje na emocjach. Nawet jeśli wydawałoby się, że jest inaczej, to tylko dzięki racjonalizacji, która jest próbą ułożenia swoich zachowań w przyczynowo-skutkowy ciąg, często połączona z ignorowaniem mniej lub bardziej widocznego podłoża emocjonalnego.

atis się nie zna.

@Snufkin: skąd pochodzi tekst z Twojego cytato-spojlera?

Zapytaj yusti albo użyj goglarki. Bo ja Ci na pewno nie podam źródła.

OK, se znalazłem (klik).

Wydaje mi się, że najlepiej pasuje do mnie opis sp/sx.
No w każdym razie jestem pewien, że mam sp na pierwszym miejscu, a wariant sp/so chociaż w moim przypadku także prawdopodobny zupełnie mi się nie podoba.

Bardzo kuszące wydaje mi się uznanie siebie za sx/sp. Tak samo jak uznawanie się za 4w5...
Patrząc na wyniki ankiety i rozkład typów wśród użytkowników forum widzę, że wiele osób podziela moją opinię.

Zrobiłem sobie dwa teściki:



Wynik drugiego wygląda dość dziwacznie...

Wybrałam sp/sx w ankiecie.
1. SP - Dbam o siebie, ale motywacja jest taka jak w instrukcji w samolocie. Jak zabraknie powietrza i spadną maski, to najpierw załóż maskę sobie, a potem pomagaj innym. Jak zaczniesz pomagać innym bez nałóżenia najpierw maski sobie, to oboje macie szansę umrzeć.
2. SX - Partnerstwo i relacje 1 na 1 są dla mnie bardzo ważne, ale patrz punkt 1: Jak nie mogę pomóc sobie, to nie mogę pomóc nikomu innemu.
3. SOC - Obchodzą mnie sprawy społeczne i ogólnoludzkie, ale nie jestem wyczulona na odbiór społeczny oraz nie potrzebuję aprobaty społecznej, żeby czuć się dobrze. Prawdopodobne jest, że SOC ludzie są bardzo ambitni, nastawieni na sukces i potrzebują podziwu publicznego. Potrzebują, żeby ktoś obcy im powiedział, że są coś warci - nawet kosztem samego siebie i ludzi bliskich. Obcy i anonimowy podziwiacz liczy się najbardziej.

Nie wiem, czy pojawiło się już to może gdzieś na forum, ale czy istnieje jakiś sposób na "zdrowienie", gdy instynkt nie działa dobrze? W enneagramie wszak jest kilka wskazówek rozwoju dla każdego typu, rozwijanie dobrych cech połączeń, itd. Przyjmijmy, że jest to instynkt główny, co w takim razie robić - starać się go jakoś naprawić, czy może rozwijać instynkt drugi, albo też trzeci, czyli ten najbardziej pomijany?

Naszła mnie refleksja, czy możliwa jest sytuacja, gdy w człowieku wszystkie 3 instynkty działają w równym stopniu.

Wydaje mi się, że jak nie ma się zaspokojonego pierwszego instynktu, to nie można rozwinąć w pełni tego drugiego i ewentualnie trzeciego. Siłą rzeczy będziesz skupiać się na tym pierwszym instynkcie.

azetka pisze:Naszła mnie refleksja, czy możliwa jest sytuacja, gdy w człowieku wszystkie 3 instynkty działają w równym stopniu.

Teoretycznie tak. Jeżeli jesteś całkowicie zrównoważona i posiadasz pewność siebie na poziomie indywidualnym, w związkach z bliskimi osobami i w stosunkach społecznych, to znaczy, że nic w żadnej z tych sfer Ci nie brakuje, a więc wtedy powinnaś czuć się całkowicie spełniona. Ale w realu jak uda nam się ten pierwszy instynkt wypełnić i liznąć jakąś porcję tego drugiego, to już można uważać to za spełnienie. Trzeci instynkt, ten zaniedbany, mieści się prawdopodobnie w punkcie dezintegracji i to w sumie przeszkadza.
Ja mam sp/sx - soc, a więc nie obchodzi mnie co obcy ludzie o mnie myślą. Skupiam się na sobie i na moich bliskich związkach. Mój mąż ma soc/sp - sx. Skupia się na tym co obcy ludzie o nim myślą i na sobie, ale nie obchodzi go, że nie potrafi z nikim nawiązać bliskich więzi i bliskie/intymne stosunki w sumie wcale go nie interesują. Chce, żeby o nim lepiej myślała obca osoba niż bliska. Więcej jest w stanie poświęcić dla obcych niż dla bliskich.

Naszła mnie refleksja, czy możliwa jest sytuacja, gdy w człowieku wszystkie 3 instynkty działają w równym stopniu.

źródłe z którego czerpałam podstaawową wiedze na temat instynktów (moonshine) twierdzi, że nie.

boogi pisze:OK, se znalazłem (klik).

Spoiler:

Istotnie, w pierwszej kolejności rozglądam się za krzesłem...
(zaznaczyłam sp/sx)

Soc to nie tyle szukanie podziwu co próba odnalezienia się w grupie. Przykładowo ludzie z zablokowanym soc łatwiej staną się obiektem wykorzystywania przez innych czy spychania na drugi plan. Obiektywnie rzecz biorąc w życiu trzeba walczyć o swoje >godne< miejsce w społeczeństwie. Jednostka wyalienowana od innych często będzie mieć kłopoty z którymi będzie musiała walczyć na własną rękę.

Hmmm z tego wszystkiego wynika, że jestem soc/sp zdecydowanie. Gdy mam do czynienia z jakąś grupą ludzi, pierwsze co robię, to porównuję ją ze mną (tzn. czy pasuję, czy nie, czy mamy coś wspólnego, czy będę się w niej dobrze czuła). Nie walczę jednak o swoje miejsce w tej grupie, jestem poza nią, jestem z nią, nie w niej. Mam problemy z nawiązywaniem nowych znajomości, ale chyba można być nieśmiałym soc, prawda?
Opisy Czwórek zawsze z kolei wprawiały mnie w lekką dezorientację, szczególnie te o połączeniu z Dwójką, gdy czytałam o rzekomym ogromnym silnym przywiązywaniu się emocjonalnie do wybranych osób, uzależnianiu się od nich, szczególnie do jednej, i takie tam dziwności. Teraz wiem, dlaczego dziwnie się czuję, czytając takie fragmenty. Mam zdecydowanie większy dystans do ludzi. Cenię też sobie pewną niezależność i przestrzeń w związkach. Nie jestem sx, oj z pewnością nie jestem.

Również błędnie interpretujesz sx. Być może to jest regułą u ludzi z kulawym sx.