Rozwój duchowy Dziewiątki
: wtorek, 20 stycznia 2009, 14:34
Podobnie jak na innych forach :
Dziewiątka : Osadnik
Obraz Boga : Obrazem Boga ukrytym w głębi istoty Osadnika jest Obecność (Szechina). Obecność jest współczująca, bezstronna, prosta, pomysłowa i mistyczna.
Współczująca. Kiedy ludzie stają się dla siebie braćmi w wędrówce, która napełnia dusze ożywczym oddechem wzajemności, zaczyna im towarzyszyć cierpliwość i szczodrość.
Tolerancja rozszerza serce, likwiduje wszelkie bariery, otacza miłością całą ludzkość.
Troska o bliźnich oraz altruistyczne zrozumienia wspomagają chwiejnych w chwilach załamania.
Bezstronna. Spójny system moralny i nie skażona przesądem otwartość są źródłem mądrości zażegnującej w świecie podziały i niepokoje.
Świadomość istotnych wartości oraz ludzkich potrzeb sprawia, że walka o równe traktowanie wszystkich istot staje się ścieżką prowadzącą ku boskiej sprawiedliwości.
Szczerość i zrozumienie pomagają utrzymać wewnętrzną równowagę wśród prób i przeciwności.
Prosta. Uniezależnienie się od dóbr materialnych czyni życie skromnym i prostym, przez co zbliża człowieka do boskich prawd i wartości.
Piękno i pokój przyrody zasilają dusze człowieka i wyostrzają jego świadomość, by mógł zrozumieć Mądrość Boga.
Jasne reguły moralne i przebaczające serce oczyszczają dusze człowieka, przez którą boska światłość promieniuje na wszystkich ludzi.
Pomysłowa. Twórczy i zdolny duch ożywia się w bezinteresownej służbie przez roztropne wykorzystanie darów ziemi.
Oryginalna umiejętność zastosowania zasad w praktyce kształtuje inwencję twórczą, która rozszerza umysłowe możliwości.
Nieustające dziękczynienie za otrzymany dar Boskiej miłości jest dla duszy pożywieniem w drodze ku górze.
Mistyczna. Świadomość siebie i samowiedza przygarniają pełną sprzeczności duszę i budzą tęsknotę za powrotem do Boga.
Odkrycie w głębi siebie Obrazu Boga powołuje dusze do wielkości, wzywa ją do wyjścia poza samą siebie i odkrycia całego swojego kosmicznego potencjału.
Czerpiąc moc duchową ze zrozumienia siebie człowiek potrafi odróżnić prawdziwe wartości od fałszywych, co daje możliwość znalezienia prawdziwego sensu życia.
Podróż Życia : stanie się Uczestnikiem. Osadnik staje się uczestnikiem, gdy rezygnuje ze spokoju za wszelką cenę – gdy przestaje bagatelizować ludzi i sytuacje burzące jego spokój. Uczy się mierzyć z życiem przez ujawnianie własnego stanowiska, przyjmować odpowiedzialność bez oczekiwania na nagrodę. Zamiast, jak dotąd, dławić ludzką inicjatywę i radość życia, używa swojej siły, aby je wspomagać. Bezinteresowna służba staje się dla niego celem życia. Leży mu na sercu los innych ludzi – akceptuje ich bez względu na ich uprzedzenia, opinie i światopoglądy. Szacunek dla człowieka czyni Osadnika doskonałym mediatorem, umiejącym zażegnać konflikt i doprowadzić do zgody.
Czerpiąc ze źródeł ukrytych w głębi swej istoty idzie przez życia zachowując siłę wewnętrzną w najtrudniejszych sytuacjach. Stres i niepokoje nie mają do niego dostępu. Jeśli wymaga tego sytuacja, umie zdecydowanie i z godnością przyjąć na siebie odpowiedzialność. Ma wysokie wymagania moralne w stosunku do siebie lecz nigdy się z nimi nie obnosi.
Osadnik staje się adeptem sztuki wspierania, zachęcania i ośmielania ludzi do twórczej pracy i wykorzystania możliwości. Dzieli się własnymi ideami szczerze i otwarcie. Uczy się bez zarozumiałości i lęku wyrażać uczucia i prezentować swoje wartości. Jest zawsze bardzo ciepły, uprzejmy i gościnny. Ceni instytucje które sprawują władzę służąc innym. Angażuje się aktywnie w ich działalność.
A oto klucz do przemiany Osadnika. Złotą zasadą jego życia powinno być odzyskanie pasji życia, którą stłumił kompulsywnym dążeniem do zachowania spokoju. Jeśli ja odzyska, będzie umiał wyzwolić w innych pragnienie samodoskonalenia się i wolności. Pokój zaś znajdzie w związkach z ludźmi, w ożywionym zaangażowaniu oraz ze współodpowiedzialności za rodzinę i swoją społeczność.
Kierując się wypaczoną motywacją odczuwa potrzebę zapewnienia sobie spokoju i sądzi, ze uda mu się go znaleźć dzięki tłumieniu życiowej pasji. Unika prawdziwych związków, ignoruje ważne problemy, podobnie jak ludzi, którzy je powodują. Tym czego potrzebuje naprawdę jest odkrycie własnej wartości i gorącej pasji życia oraz poszanowania jej u innych.
Osadnik ulega złudzeniu, ze zapewni sobie szczęście, jeśli odrzuci wszelką odpowiedzialność i włoży maskę osoby bezkonfliktowej, spokojnej, łagodnej. A szczęście przyjdzie do niego, gdy ukaże innym głębię swoich uczuć oraz umiłowanie życia. Okazywanie tej wszechogarniającej miłości i oddania przyczynia się do sprawiedliwości i pokoju w świecie.
poprawiłem interpunkcję i przykleiłem wątek - boogi
Dziewiątka : Osadnik
Obraz Boga : Obrazem Boga ukrytym w głębi istoty Osadnika jest Obecność (Szechina). Obecność jest współczująca, bezstronna, prosta, pomysłowa i mistyczna.
Współczująca. Kiedy ludzie stają się dla siebie braćmi w wędrówce, która napełnia dusze ożywczym oddechem wzajemności, zaczyna im towarzyszyć cierpliwość i szczodrość.
Tolerancja rozszerza serce, likwiduje wszelkie bariery, otacza miłością całą ludzkość.
Troska o bliźnich oraz altruistyczne zrozumienia wspomagają chwiejnych w chwilach załamania.
Bezstronna. Spójny system moralny i nie skażona przesądem otwartość są źródłem mądrości zażegnującej w świecie podziały i niepokoje.
Świadomość istotnych wartości oraz ludzkich potrzeb sprawia, że walka o równe traktowanie wszystkich istot staje się ścieżką prowadzącą ku boskiej sprawiedliwości.
Szczerość i zrozumienie pomagają utrzymać wewnętrzną równowagę wśród prób i przeciwności.
Prosta. Uniezależnienie się od dóbr materialnych czyni życie skromnym i prostym, przez co zbliża człowieka do boskich prawd i wartości.
Piękno i pokój przyrody zasilają dusze człowieka i wyostrzają jego świadomość, by mógł zrozumieć Mądrość Boga.
Jasne reguły moralne i przebaczające serce oczyszczają dusze człowieka, przez którą boska światłość promieniuje na wszystkich ludzi.
Pomysłowa. Twórczy i zdolny duch ożywia się w bezinteresownej służbie przez roztropne wykorzystanie darów ziemi.
Oryginalna umiejętność zastosowania zasad w praktyce kształtuje inwencję twórczą, która rozszerza umysłowe możliwości.
Nieustające dziękczynienie za otrzymany dar Boskiej miłości jest dla duszy pożywieniem w drodze ku górze.
Mistyczna. Świadomość siebie i samowiedza przygarniają pełną sprzeczności duszę i budzą tęsknotę za powrotem do Boga.
Odkrycie w głębi siebie Obrazu Boga powołuje dusze do wielkości, wzywa ją do wyjścia poza samą siebie i odkrycia całego swojego kosmicznego potencjału.
Czerpiąc moc duchową ze zrozumienia siebie człowiek potrafi odróżnić prawdziwe wartości od fałszywych, co daje możliwość znalezienia prawdziwego sensu życia.
Podróż Życia : stanie się Uczestnikiem. Osadnik staje się uczestnikiem, gdy rezygnuje ze spokoju za wszelką cenę – gdy przestaje bagatelizować ludzi i sytuacje burzące jego spokój. Uczy się mierzyć z życiem przez ujawnianie własnego stanowiska, przyjmować odpowiedzialność bez oczekiwania na nagrodę. Zamiast, jak dotąd, dławić ludzką inicjatywę i radość życia, używa swojej siły, aby je wspomagać. Bezinteresowna służba staje się dla niego celem życia. Leży mu na sercu los innych ludzi – akceptuje ich bez względu na ich uprzedzenia, opinie i światopoglądy. Szacunek dla człowieka czyni Osadnika doskonałym mediatorem, umiejącym zażegnać konflikt i doprowadzić do zgody.
Czerpiąc ze źródeł ukrytych w głębi swej istoty idzie przez życia zachowując siłę wewnętrzną w najtrudniejszych sytuacjach. Stres i niepokoje nie mają do niego dostępu. Jeśli wymaga tego sytuacja, umie zdecydowanie i z godnością przyjąć na siebie odpowiedzialność. Ma wysokie wymagania moralne w stosunku do siebie lecz nigdy się z nimi nie obnosi.
Osadnik staje się adeptem sztuki wspierania, zachęcania i ośmielania ludzi do twórczej pracy i wykorzystania możliwości. Dzieli się własnymi ideami szczerze i otwarcie. Uczy się bez zarozumiałości i lęku wyrażać uczucia i prezentować swoje wartości. Jest zawsze bardzo ciepły, uprzejmy i gościnny. Ceni instytucje które sprawują władzę służąc innym. Angażuje się aktywnie w ich działalność.
A oto klucz do przemiany Osadnika. Złotą zasadą jego życia powinno być odzyskanie pasji życia, którą stłumił kompulsywnym dążeniem do zachowania spokoju. Jeśli ja odzyska, będzie umiał wyzwolić w innych pragnienie samodoskonalenia się i wolności. Pokój zaś znajdzie w związkach z ludźmi, w ożywionym zaangażowaniu oraz ze współodpowiedzialności za rodzinę i swoją społeczność.
Kierując się wypaczoną motywacją odczuwa potrzebę zapewnienia sobie spokoju i sądzi, ze uda mu się go znaleźć dzięki tłumieniu życiowej pasji. Unika prawdziwych związków, ignoruje ważne problemy, podobnie jak ludzi, którzy je powodują. Tym czego potrzebuje naprawdę jest odkrycie własnej wartości i gorącej pasji życia oraz poszanowania jej u innych.
Osadnik ulega złudzeniu, ze zapewni sobie szczęście, jeśli odrzuci wszelką odpowiedzialność i włoży maskę osoby bezkonfliktowej, spokojnej, łagodnej. A szczęście przyjdzie do niego, gdy ukaże innym głębię swoich uczuć oraz umiłowanie życia. Okazywanie tej wszechogarniającej miłości i oddania przyczynia się do sprawiedliwości i pokoju w świecie.
poprawiłem interpunkcję i przykleiłem wątek - boogi