Zaburzone osobowości

[kama.zielona]

No co ja mogę na ten temat powiedzieć... albo jestem taka wspaniała i zajebista albo zaburzenie narcystyczne.

[isla7]

Mi we wrześniu - po 3 miesiącach terapii grupowej - stwierdzono osobowość unikająca. Wiedzieć co się ma to zawsze krok na przód by zacząć się zmieniać.

[Kimondo]

mam elementy unikające tyle, że mi nie zależy na kontaktach ale to raczej wynika z schizofrenii. Niż jest zaburzeniem osobowosci.

[isla7]

Do tych co mają stwierdzona unikającą...leczycie się jakoś? Jak? Ile to trwa? Jakie widzicie różnice?

[Ael]

Nigdy u specjalisty nie byłam, ale powiedzmy, że moje zachowania przez dłuuuugi czas podpadały pod:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5 ... borderline

Teraz powoli wychodzę na jednostkę zdrową. Na szczęście.

[Hania]

Ja przez dwa lata cierpiałam i leczyłam zaburzenie afektywne dwubiegunowe.
To był na dobrą sprawę okres wyjęty z mojego życia. Na szczęście od dłuższego czasu jest ze mną w porządku tak, że nawet nie jestem w stanie przyporządkować sobie żadnego z wymienionych zaburzeń:-)

[isla7]

Hania, możesz coś więcej napisać jak wyglądało leczenie w Twoim przypadku?

[dziewiatek]

Obstawiam na depakine, węglan litu, ewentualnie perazinum

Depakine - stary, ale najlepiej poznany lek, za to przymulacz.
Perazinum - niby nowszy, zamiast przymulać usypia, za to dostępny w różnych dawkach (1mg i 0,25mg).
Węglan litu - stabilizator, najczęściej stosowany i tani jak barszcz (albo tańszy), ale magazynuje wodę i się tyje.
Inne leki są wykorzystywane tylko przez lekarzy, którzy nie pozostali ze swoją wiedzą w "średniowieczu".

Z ciekawostek, ponoć niektórzy leczą stosując hipnozę.

[Hania]

Hania, możesz coś więcej napisać jak wyglądało leczenie w Twoim przypadku?

Mhm, ale będzie krótko, sucho i mało emocjonalnie, bo inaczej zaczęłabym strasznie smęcić, a ja za smętami wyjątkowo nie przepadam;-)
1. Wizyta u psychologa, który wstępnie zdiagnozował problem.
2. Wizyta u psychiatry, który problem potwierdził, przepisał leki i zalecił terapię.
3. Około pół roku wyłączenia z życia. Dwa razy w tygodniu terapia indywidualna i kolacyjka z białych pigułek.
4.Jest lepiej- sama odstawiam leki.
5.Bez leków jest gorzej- dostaje skierowanie do szpitala. W szpitalu znowu te same leki + terapia grupowa + terapia indywidualna. Dwa miesiące.
6. Wychodzę. Terapia raz w tygodniu, leki cały czas.
7. Jest lepiej. Koniec terapii, zmniejszam ilość leków.
8. Jest dobrze. Stopniowo całkowicie odkładam leki. Jest dobrze, dobrze, dobrze. I tak już cztery lata. Cały opisany przeze mnie proces trwał około półtora.

Jakby kogoś interesowało to brałam Depakine Chrono 300 i jeszcze coś, ale nie jestem sobie w stanie teraz przypomnieć. Dopiszę potem.

[isla7]

Te 2 miesiące przebywałaś w szpitalu czy byłaś na oddziale dziennym?

[Hania]

W. Ale na własne życzenie.

[isla7]

Dzięki! Co najdziwniejsze, dowiedziałam się, że mam na przeciwko - okno w okno prawie - poradnię zdrowia psychicznego i trochę mi szkoda, że nie wiedziałam tego tak z 2-3 tygodnie temu.

[bruno dievs]

@Hania, co Cię skłoniło, żeby iść do psychologa? Poszłaś za czyjąś namową, czy sama wiedziałaś, że coś jest nie tak?

[--hiroku--]

Ok, przyznam się że u mnie stwierdzono osobowość schizotypową... a ja zawsze myślałam, że te utrudnione kontakty z innymi to nieśmiałość co do deprechy, tez się przewinęła, ale biorę leki i nie widać objawów

[anja]

Na szczęście jestem w normie, choć z kilku osobowosci można by sie dopatrzeć parę elementów