Enneagram

valerie pisze: Ja mojego przyjaciela 5w6 bardzo lubię. Uwielbiam rozmawiać z nim o chemii i innych wspólnych zainteresowaniach, bo wówczas widzę w nim taki entuzjazm i ten jego chłód jest mniej widoczny. Dobrze się z nim rozumiem również, bo mamy bardzo podobną sytuację rodzinną. Ale różnice między nami są zbyt duże. Ja uwielbiam być w towarzystwie innych ludzi (...), a mojego przyjaciela takie sytuacje męczą. Ciężko byłoby nam razem spędzać czas, bo oczywiście siedzenie w jego laboratorium sprawiałoby mi trochę przyjemności, ale nie wystarczałoby mi całkiem. Sama więc chodziłabym w różne miejsca, poznawała nowych ludzi, angażowała się w jakieś relacje i byłabym wewnętrznie rozdarta.
Poza tym on wytwarza zbyt duży dystans przestrzenny. W obecnych relacjach jestem w stanie to zaakceptować, ale gdybym miała być z nim w związku, nie zniosłabym tego. Pewnie gdyby zdecydował się na związek, ten dystans zmniejszyłby się, jednak ja nie czułabym się komfortowo nie mogąc np. trzymać go za rękę. Może nie powiedziałby tego wprost, ale ja czułabym, że ma coś przeciwko. Sama byłam kiedyś w takiej sytuacji, że nie akceptowałam żadnego kontaktu fizycznego i zwiększałam dystans przestrzenny, a osoby wkraczające w moją przestrzeń irytowały mnie niezmiernie, ale poradziłam sobie z tą sytuacją w moim życiu i już nie mam takiego problemu. W każdym razie rozumiem ludzi, którzy czują się, tak jak ja się wówczas czułam. Jakiś czas temu, jak wypiłam trochę za dużo, to wolałam przytulać się do choinek niż do niego, bo wiedziałam, że on by tego nie zaakceptował.
Nie chciałabym, żeby mój związek przypominał związek moich rodziców (1w9 i 4w5), a wydaje mi się, że mój związek z Piątką byłby podobny. Coś na pewno by nas ku sobie ciągnęło, ale diametralne różnice w naszych potrzebach i oczekiwaniach nie pozwoliłyby stworzyć udanego związku. Nie wiem, czy jakaś Piątka byłaby ze mną szczęśliwa, podejrzewam, że jeśli by mi wystarczająco zależało, mogłabym tak zmarginalizować swoje potrzeby, że byłaby - ale ja bym nie była. O ile - tak jak w obecnym związku - mogę zaakceptować brak długich dyskusji i to, że mój chłopak zawsze, oczywiście niezamierzenie robi okropny bałagan, to nie byłbym w stanie zrezygnować z emocji i ciężko byłoby mi zrozumieć, że najbliższa mi osoba może chcieć spędzić trochę czasu w samotności.

alvaro pisze:Jesli chodzi o związki czy już małżeństwo 2 z 5 to wygląda tak: sex super, reszta bez szału... (oczywiście i wyjątki pewnie też istnieją )

karczes pisze:

alvaro pisze:Jesli chodzi o związki czy już małżeństwo 2 z 5 to wygląda tak: sex super, reszta bez szału... (oczywiście i wyjątki pewnie też istnieją )

Dlaczego w wersji 2-5 sex jest super? ... bo konkretny dzięki "piątce"?

Nie mogłem się powstrzymać.

Fenyloetyloamina pisze:Niedawno poznałam mężczyznę Dwójkę, taką typową. Początek znajomości był wspaniały, facet sprawiał wrażenie cuda na ziemi;altruistyczny, z pasją, oddany, sympatyczny, inteligentny, oczytany, pewny siebie. Znamy się, ponieważ należymy do pewnej grupy, gdzie mamy okazję do regularnych spotkań. Mieliśmy wyjazd z tą właśnie grupą do domków w górach, żeby robić przysłowiowe "nic". To było najwspanialsze pięć dni w całym moim życiu, gotował mi obiady, sprzątał w moim domku, nawet gdy go prosiłam, nie chciał nic w zamian, mogłam z nim rozmawiać na przeróżne tematy, oglądaliśmy filmy.
Niestety, znamy się już dwa miesiące i zauważyłam, że powoli irytuje go typowo piątkowe nie odwzajemnywanie uczuć. Dwójka jest co prawda niesamowicie irytująca, bo się okropnie narzuca i zawsze chce najlepiej. Gdy on jest przy mnie, to nierzadko mnie denerwuje, ale gdy go nie ma to jestem chodzącym nieszczęściem, szukam go wzrokiem wszędzie, jestem...pusta.
Mimo, że mnie często denerwuje, to kocham go za to, jest jedyną osobą, która zagadywała do mnie mimo tego, że starałam się go ignorować. Boję się, że w końcu da sobie spokój, bo jestem "niedostępna". Jestem zimna tylko na zewnątrz, w środku chciałabym mu dać z siebie wszystko.

Dwójki, co wy o nas Piątkach sądzicie? Bardzo mnie to ciekawi, co was w nas przyciąga.

Fenyloetyloamina pisze:Boję się, że w końcu da sobie spokój, bo jestem "niedostępna". Jestem zimna tylko na zewnątrz, w środku chciałabym mu dać z siebie wszystko.