Ile macie lat?

[xniemozliwax]

zastanawia mnie, czy wiek ma coś to tego... wszyscy mi mówią, że jestem zbyt poważna i "dziwna" jak na 14 lat, ale uwierzcie wiele przeszlam i chyba zreszta od zawsze taka byłam x)

[Kimondo]

Temat zaakceptowany o dziwo nie ma duplikatu. Ech te przeglądanie... Wysyłam wiadomość żeby żaden inny mod nie tracił czasu na szukanie duplikatu..

[Rilla]

Wiek ma coś do czego?
Moje zachowanie nieco odbiegało w dzieciństwie od większości, ale to ze względu na bardzo dużą nieśmiałość. Zainteresowania miałam też nieco inne, ale nie jakieś szczególne. Ci, którzy znali mnie mało, zarzucali mi zbytnią powagę, za to ludzie z bliskiego otoczenia zawsze zarzucali mi jej brak... Właściwie to ludzie mówią mi raz tak, raz siak, w zależności od dnia i godziny. Gdy im przypomnę, że jeszcze parę dni temu mówili mi zupełnie coś innego, to nie pamiętają i dają mi do zrozumienia, że zmyślam.
A ja mam gdzieś jaka jestem dla ludzi. Ja uważam, że z reguły mam w sobie mało powagi. Czuję się wyjątkowo niedojrzała jak na swój wiek.

[Memory]

Moje zachowanie nieco odbiegało w dzieciństwie od większości, ale to ze względu na bardzo dużą nieśmiałość

U mnie też.

Preferowane przeze mnie zachowania trudno połączyć z normami wiekowymi.
Mnie jedni posądzają o przesadną beztroskę, inni o nadmierną wrażliwość. Powagę niestosowną do sytuacji, wesołość nieadekwatną do ogólnej atmosfery. Przesadę w wyrażaniu uczuć, chłód emocjonalny. Złośliwość, despotyzm, zbytnią łagodność, pobłażliwość. Podziwiają za posągową siłę, ganią za delikatną naturę.
Obserwuję wokół rówieśników i nie dowierzam, jak się od nich różnię. Oni nie są tak sprzeczni wewnętrznie.
Nie wiem czy zdołałam dorosnąć. Może nastąpiło to za wcześnie. Może powinnam jeszcze wstrzymać się od decyzji.

Insynuują nadmierną dojrzałość, jak na nastoletni wiek. Wytykają dziecinne usposobienie.
Zależy zresztą od osoby wystawiającej ocenę.

[Eternium]

[impos animi]

Mnie przede wszystkim postrzegają (nie wszyscy ale większość) jako niedorozwiniętą. Reszta za bardzo poważną, co wyjątkowo mnie irytuje.
Mój ojciec z kolei ma taką hipoteze, że zatrzymałam się w rozwoju na poziomie 5-latka.

To może być jakaś nasza wspólna cecha, bo ja też uważam, że się zatrzymałam na tym etapie rozwoju.

[bíumbíumbambaló]

Ja się zatrzymałam na etapie 13 lat. Ponadto do dziś kupuję pluszaki i oglądam bajki na Mini Mini. Czasami zdarza mi się nawet przy nich płakać.

[fairy]

a ja tak zatrzymalam sie na etapie 7 lat, jestem megadziecinna i ciesze sie z tego, bo nie chce byc dorosla

i ogladam bajki, i tarzam sie w lisciach, i buduje zamki z piasku. o.

chociaz rodzice mysla, ze jestem bardzo dojrzala

[bíumbíumbambaló]

No to chyba świetnie byśmy się razem bawiły, fairy. :)

[miskoala]

[impos animi]

A ja bardziej w tym sensie, że się zachowuję jak rozwydrzony bachor...
Choć bajki też lubię.

[qqq]

A na pytanie zawarte w temacie oczywiście nikt nie odpowiedział, banda Te polarów i innych efów. ;d

[impos animi]

Bo nie jest ważne ile masz lat w rzeczywistości, ale na ile się czujesz tudzież wyglądasz/zachowujesz się. My do tego pytania podchodzimy metaforycznie ;>

[qqq]

Ile lat przeżyłeś świadczy o tym ile czasu miałeś żeby się czegoś nauczyć, dorosnąć i wykształtować więc nie jest to bez znaczenia. Ja jakoś w tę strone próbowałem interpretować temat.
Widzę że dobiłaś do 2,5k gratuluję ;d

[Absynt]

Wiek ma coś do czego?

Ma, ma. Np. to, ze osobowosc mozna uznac za uklarowana ok. 21. roku zycia . Za to np. 14 alt to najgorszy mozliwy wiek do okreslania samego siebie.