Odrzucenie i brak poczucia akceptacji

[Rysieq]

Dokładnie. Mam ten sam problem. Wpieprzam siętam gdzie jedna kwiem że mnie nie zechcą. Czy to oznaka głupoty, odwagi, wytrwałości, czy chęci sprawdzenia siebie. Nie wiem. Wiem jedno. Że to mi bardzo przeszkadza w zyciu, bo przestają zauważaćludzi którym jeszcze troszkę na mnie zależy

[ktośtam]

Już mi to zobojętniało. Ludzie mogą mnie olewać, nienawidzić, śmiać się ze mnie etc. i tak nie zależy mi na tym. Właściwie to nie nadaję się do życia w grupie.

[Tula]

Są ludzie, którym chyba na mnie zależy, a przynajmniej chcieliby utrzymywać ze mną stosunki koleżeńskie. Są i tacy, którzy nie mieliby nic przeciwko bardziej konkretnym związkom. Kiedyś dałabym sobie uciąć obie nogi za coś takiego. Ale teraz...

Teraz naprawdę mnie to nie obchodzi. Większość ludzi, których znam, nie stać na to, by mnie zrozumieć. Ja sama też nie jestem studnią pełną miłości i nie potrafię dawać jej każdemu, kto mnie wysłucha. To bardzo ogranicza grono moich znajomych, przyjaciół nie mam już wcale, choć w przeszłości miewałam. Ale to nie jest zły stan rzeczy.

Tak naprawdę potrzebuję tylko jednej osoby - kogoś naprawdę bliskiego, komu mogłabym oddać całą siebie i wymagać tego w zamian. Płeć jest nieistotna, bo miłość może mieć wiele twarzy, niekoniecznie tą seksualną.

W ogóle nie wiem jak wy, ale ja jakoś tych dwóch rzeczy nie mogę połączyć: miłości i kwestii bardzo "fizycznych" ; > Zatrzymałam się na etapie księżniczek i rycerzy i to mi się chyba nie zmieni; choć nie powiem, że mam mały temperament ; P

[Kimondo]

W ogóle nie wiem jak wy, ale ja jakoś tych dwóch rzeczy nie mogę połączyć: miłości i kwestii bardzo "fizycznych" ; > Zatrzymałam się na etapie księżniczek i rycerzy i to mi się chyba nie zmieni; choć nie powiem, że mam mały temperament ; P

Muszę cię powiedzieć, że "miłość" w sensie stricto fizycznym nie istniej(chyba, że zaliczamy tutaj procesy chemiczne). Jeżeli nie liczyć rodzicielskiej, czy do matki, ojca( ktorą nazywamy mentalną). Rodzi się poprzez długie przebywanie z daną osobą. I jest kompromisem pomiędzy braniem a dawaniem. Kto tylko bierze nie zna "miłości", kto tylko daje też jej nie zna. Niestety ciężko jest negować coś co używaliśmy całe życie. A i tak coś czuję, że jak spotka się odpowiednią chodzącą pulę genow to wystąpi efekt rożowych okularow. Polbiedy jeśli obopolny. Gorzej jak jednostronny.

[Bonny]

Nienawidze przebywać w grupie. Izoluje się razem z kumpelami od innych. Lubimy bywać w dziwnych miejscach. Spotykamy się np. na dworcach, w podziemiach budynków i.t.p a wszystko dlatego, ze tam nie ma ludzi. Wszystko jedno- brudno, ciemno, nie ważne, jest prywatność i czujemy się naturalnie...

Ze mną jest tak, że albo mnie nikt nie lubi (co za odludek, nawet pogadać się nie da) albo uwielbiają => moje kumpele (Bonny ma ciekawe spojżenie na rzeczywistość, poczucie humou i czasmi ma objawy schizofrenni, ale i tak ją kochamy).

[Nif]

Dlaczego w jakichś melinach się spotykacie? Nie prościej w domu, na kanapce? A może ja po prostu miałam swój pokój, więc nigdy nie musiałam przesiadywać na klatkach schodowych czy w bramach.

Zdarzało mi się pić w różnych dziwnych miejscach, ale mnie to nigdy nie kręciło. Za bardzo się bałam, że złapie nas straż miejska, albo (co gorsza) jakieś menele się przyplączą. Poza tym, było zimno, brudno, woda kapała na głowę, było pełno śmieci i śmierdziało moczem.

[aesde]

to trochę offtop ale ja akurat lubie pić na melinach (choć nie na dworcach bo tam IMO można wpierdol dostać). Obalić jabola pod mostem i rozbić butelkę z kimś ciekawym. Lubie jedno miejsce nie daleko mojej szkoły gdzie jest niedawno opuszczony budynek. Czasem tam przychodzę po szkole z browarami i demolujemy - wybijamy szyby, rozwalamy sprzęty. Cała ścianę wyburzyliśmy . Nieraz robiłem sobie przez przypadek krzywdę ale i tak to lubię. Ale to wszystko nie dlatego, że nie mam prywatności - ja po prostu lubie takie klimaty.

A co do samotności, to strasznie mi brakuje drugiej połowy, bo kumpli i znajomych mam wystarczajaca, kilku dobrych przyjaciół - jednym słowem czuje się akceptowanym członkiem ludzkiego stada. Skoda tylko, że tylko kilka osób (o dziwo nie te z którymi spędzam najwięcej czasu) zdaje sobie sprawe z mojej prawdziwej natury, jak się domyślacie tej uczuciowej, bo dobrze się ukrywam. Szukam jakiejś dziewczyny na gwałt (tak się przecierz mówi ) , już mnie męczy to czekanie, bo niestety nie wiem gdzie czynnie szukać. Za każdym razem gdy mam spotkać jakaś nowa kobietę robie sobie trochę nadzieje, że to już i nareszcie kogoś fajnego poznam ale zawsze się rozczarowuje.

[ktośtam]

Spotykanie się w różnych niezwykłych miejscach jest fajne. Ja jestem trochę dziwy, ponieważ zawsze lubiłem stare, przemysłowe ruiny, ciemne ulice, wielkie miasta, etc. , które większości ludziom kojarzą się z całkowitym zaprzeczeniem estetyki.

[tlurka]

Ktośtam, to ja zapraszam na dworzec towarowy w Krakowie. Najlepiej jesienią jak jest szaroburo - poprostu kapitalnie to wygląda...

Mi też podoba się coraz bardziej taka zapuszczona urbanistyka... Szczególnie fajnie zapuścić się tam z aparatem.

[edited]
Racja - koniec OT

[Mikhael]

O taaak. Też bardzo lubię takie industrialne, mroczne klimaty. Ta niepowtarzalna, unikatowa atmosfera jest po prostu piękna. Mój kolega fotografuje takie rzeczy. Kiedyś może uploaduje jego fotki na serwer i Wam pokaże.

P.S. My tu chyba offtopujemy.

[Emka]

niby jestem akceptowana i powinnam byc z tego zadowolona... jednak zawsze czegoś brakuje mi w kontaktach z ludźmi. Nie wiem nawet, jak to określić... Mam kilka lepszych koleżanek, z którymi zwykle się trzymam, ale mimo wszystko mam wrażenie, że jestem trochę na uboczu. Pewnie z własnej winy; zazwyczaj mało się odzywam, a jak juz coś powiem, to jest to cos dziwnego I mam tendencję do wietrzenia spisków.
ech, mam w sobie pociąg do bycia romantyczną outsiderką.

[Bonny]

Jestem z Wawy i jest tam taka dzielnica "Praga". W zasadzie, to najbardziej syfiasta dzielnica w Wawie, ale tam się wychowałam i mam sentyment... Po prostu chodzi o to, ze jest tam strasznie dużo kamienic z czerwonej cegły, starych i rozsypujących się a przedewszystkim spalonych (od dołu są czarne, od góry bardzo jasne)- zasługa II wojny światowej, powstania warszawskiego, wiecie.
Mimo wszystko lubie tam łazić... Sentyment + szczególny klimacik...

[Kikijuro]

Mimo wszystko lubie tam łazić... Sentyment + szczególny klimacik...

Oj tak tez uwielbiam

[aliszien]

Mimo wszystko lubie tam łazić... Sentyment + szczególny klimacik...

Ja też z gatunków warszawiaków prawobrzeżnych i mam sentyment do Pragi

[Nif]

Bonny? Praga Północ? Bo ja mieszkam na Pradze Południe Północnej trochę się boję, bo ma złą reputację jednak, ale to Ci przyznam, jest niesamowicie klimatyczna