Swoją drogą: wczoraj przeglądałam ogromną księgę o pielęgnowaniu pacjentów w jednostkach intensywnej opieki medycznej, wydanie anglojęzyczne, zagraniczne. I był tam rozdział o doświadczeniu śmierci klinicznej i o tym, jak rozmawiać z pacjentami, którzy przez to przeszli. Więc to się musi zdarzać, skoro piszą o tym w publikacji naukowej. To trochę podobne do OOBE, bo jest moment, gdy człowiek zawisa nad własnym fizycznym ciałem (czemu przeważnie pod sufitem, w rogu pokoju?) i widzi, co lekarze z nim robią. I potem potrafi to opisać. A potem są te wszystkie tunele światła, raje itp. Zresztą forma raju i święte istoty w nim spotykane zależą od wyznania praktykowanego za życia
w sumie dosc to podobno poza jedna rzecza-on wcale nie opuszczal swego cial fizycznego-to przeciez stawalo sie niewidzialne i bylo dokladnie tam gdzie Frodo 
.
. Dlatego boje się w ogole zacząc aplikować takie rzeczy bo chociaż sobie mówie "jesteś porąbany żyjesz 17 lat i po kazdych takich straszeniach nigdy nic do ciebie nie przyszło to nadal się pękasz swoich imaginacji" i wtedy jestem spokojniejszy, to w podświadomości lęk pozostaje... Czasem mam tak mocne psyche że wszystko moge znieść, a czasem byle co potrafi mnie tak przestraszyć że jak ostatnio czytałem ten temat późnym wieczorem to trochę się bałem być sam w pokoju 
