Enneagram

...

Kiedy chodziłem do podstawówki nigdy nie skłamałem.
Później czyli w czasach gimnazjum-liceum, nauczyłem się "nie mówić całej prawdy", ale tylko w sprawach moich ocen moim rodzicielom. Bo bardzo się denerwowali każdym potknięciem.
W relacjach z "kolegami" nie przypominam sobie bym kłamał (no chyba że byłem do tego zmuszony, nie chcąc łamać jakiegoś przyrzeczenia).
Diś....
W relacjach ze znajomymi: zdarza mi się podkoloryzować jakieś historie by były ciekawsze. Choć kilka kłamstewek mi się tez zdarzyło (tak na odpieprz się, jak nie chciało mi sie z kimś gadać).

Generalnie nie kłamie. Zwłaszcza jeżeli jest to ktoś mi bliski, prawda i tak wyjdzie na jaw, a im dłużej zwlekamy tym konsekwencje będą poważniejsze.

Choć prawdę mówiąc kłamać umiem, i to prosto w oczy. Podobnie jak udawać różne nastroje. Ale tylko jeżeli jestem do tego zmuszony/przekonany że tak trzeba, robie to dobrze.

Umiem kłamać nawet patrząc komuś prosto w oczy, ale robię to tylko wtedy gdy muszę.

...

Jeżeli odpowiedź "W porządku" na pytanie typu "Co u Ciebie?", gdy jest to niezgodne ze stanem faktycznym, traktować jako kłamstwo, to zdarza mi się relatywnie często. Nie mam sztywnego kręgosłupa moralnego i działam wedle własnego uznania, nie chcąc się ograniczać. W związku z tym kłamię wówczas, gdy uznam to za właściwe, co nie oznacza, że "poważne" mijanie się z prawdą zdarza mi się szczególnie często.

Avis pisze:Jeżeli odpowiedź "W porządku" na pytanie typu "Co u Ciebie?", gdy jest to niezgodne ze stanem faktycznym, traktować jako kłamstwo, to zdarza mi się relatywnie często.

Jeśli bierzemy to pod uwagę, to mi też

A poza tym nie kłamię. Nie lubię, nie umiełbym się pogodzić z tym, że kogoś okłamałem, po prostu nie umiałbym.
Ale nie zawsze mówię całą prawdę, tylko, że to coś innego. Po prostu czasem wolę zamilczeć - jeśli wiem, że nie potrafiłbym powiedzieć prawdy.
No chyba, że ktoś usilnie pyta np. "Co ci jest?" to potrafię zebrać się w sobie i przekonać go całą swoją postawą, że nic. Choć to jest często kłamstwo.

"Chciałbym, ale dziś nie możesz do mnie przyjść, bo musze gdzieś jechać."
"Świetnie się bawiłem."

Prawie zawsze kłamię.

papuzka pisze:Umiem kłamać nawet patrząc komuś prosto w oczy, ale robię to tylko wtedy gdy muszę.

To tak, jak ja.
Muszę się spotkać z przymusem, bądź kiedy naprawdę opłaca mi się skłamać (i nie jest to obciążone zbytnim ryzykiem - nie lubię wpadek), lub naprawdę nie opłaca być szczerym. Ale generalnie rzadko.

Wygląda na to, że piątki "kłamią kiedy muszą". Ciekawe jak wiele w tym prawdy a ile przymusu

Kłamię tylko wtedy gdy lepiej jest powiedzieć kłamstwo niż prawdę.
Zdaje się, że rzadko mi się to zdarza bo rzadko cos mowię:)

Ja jestem troche dziwny w tej kwesti.
Od dzieciństwa nie kłamie, zawsze wierzyłem rówieśnikom. Choć po latach nie dowierzam jaki byłem łatwowiermy
Co dziwne, nie kłamie, ale jestem wyśmienitym kłamcą. Zawsze żartuje sobie z innych przez kłamanie że coś się stało
Potrafie kłamać patrząc się prosto w oczy, wymyślać realistyczne historyjki na poparcie kłamstwa.
Pomimo to nie kłamie (nie potrafie) w wprawach ważnych. Nie wiem dlaczego, ale tak już mam :///

Mowie innym dokladnie to co maja uslyszec.

Ludzie nie potrafią znieść prawdy to trzeba kłamać

Zastanawia mnie, czy piątki w ogóle potrafią kłamać. Skoro mają blokadę przed normalnym mówieniem, to co dopiero, gdy jest konieczność zmyślania?