Nie opieram się wyłącznie na teście. Przeczytałam sporo opisów Trójki na różnych stronach www, a także opisy innych typów (choć tych nie aż tak wiele, glównie czytałam to co jest na forum). Zapoznałam się z teorią ennegramu, kwestią radzenia sobie z wstydem, strachem, gniewem u poszczególnych typów i mogę powiedzieć, że mniej więcej wiem, o co w tym wszystkim chodzi.
Dobrze zastanowiłam się nad tym, jakim jestem typem i to już hmmm pięć lat temu, kiedy owszem miałam naście lat, a teraz już jestem dosyć stara, ale cieszę się, że tak młodo się prezentuję.
Co pasuje do mnie z opisu Trójki: odkąd pamiętam najważniejszy jest dla mnie sukces, mam zaplanowane dokładnie jak miałby on wyglądać, wszelkie odstępstwa od wymarzonego modelu bardzo mnie denerwują. Wszystko traktuję jako zadanie i obawiam się, że takie niewykonane zadanie umniejsza moją wartość, chociaż rozsądek i doświadczenie życiowe podpowiadają, że wcale tak nie jest i ludzie wciąż mnie kochają, nawet jak mi coś nie wyjdzie! ;o Po nastu + trochę więcej latach trochę się odkryłam wobec otoczenia, ale wciąż nie przychodzi mi łatwo okazywanie uczuć, których mam doprawdy niemało, ale wstydzę się ich na ogół. Po latach też tak bardzo nie kręci mnie rywalizacja, to już nie jest tak jak ongiś w podstawówce, kiedy na zakończeniu roku osoba z najlepszą średnią odebrała przed całą szkołą nagrodę i już w rok później ja ją dostałam, tak się pilnie uczyłam, nawet rzeczy, które mnie w ogóle nie interesowały. Aczkolwiek potrafię srogo się wkurzyć z powodu 4,5. :<
