Jak 6 reagują na krzywdę innych?

[AYA]

np.jeśli ktoś jest poniżany publicznie, albo w ogóle dzieje się jakaś niesprawiedliwość!??? Czy potrafią dla obrony bliskich im osób przeciwstawić się jakiemuś autorytetowi?

[ewutek]

np.jeśli ktoś jest poniżany publicznie, albo w ogóle dzieje się jakaś niesprawiedliwość!???

Wtedy odruchowo reaguję nieskrywanym oburzeniem. Najciekawsze, że w takiej sytuacji mówię bez namysłu (sic!). To dosyć interesująca i bardzo wyrazista cecha mojego charakteru (skrzydełko 6), ale troszkę uciążliwa bo nigdy nie mogę pojąć dlaczego współświadkowie "incydentu" milczą albo pozostają obojętni.

Czy potrafią dla obrony bliskich im osób przeciwstawić się jakiemuś autorytetowi?

Wówczas łatwo się przeciwstawić, bo "autorytet" momentalnie traci w moich oczach i robi się taki malutki.
A poważnie: w obronie ludzi i rzeczy bliskich sercu wszystko!

[nutshell]

Sięgam pamięcią wstecz i nie przypominam sobie sytuacji, w której mogłabym ewentualnie ostro zareagować. Raz jedynie zdarzyło się, że jakiś menel tłukł psa na moich oczach, a ja podbiegłam i zaczełam mówić do niego, zupełnie od rzeczy, coś z stylu " zostaw tego psa, on jest ze mną! " no i podziałało choć dziwie się ze i ja przy okazji nie oberwałam. Poza tym od zawsze jest tak, że sympatyzuje z kims słabszym, przegranym, poszkodowanym itd. Tacy ludzie często wzbudzają we mnie pozytywne emocje, tylko dlatego, że są w jakimś sensie pokrzywdzeni, uważani za gorszych, co może nie jest do końca ok z mojej strony, bo powinnam przecież cenić ich niezależnie od zajmowanej 'pozycji' w społeczeństwie.
Co do autorytetów, nie ma takiej osoby, którą mogłabym określić tym mianem. Są ludzie których cenię, podziwiam, szanuję, ale nie potrafię postawić sobie kogoś na piedestale i starać sie naśladować czy bezkrytycznie podziwiać. Mój bunt przeciw autorytetom rośnie, gdy np grupa obierze sobie jakieś guru i wszyscy oczekują że i ja go uznam ot tak, za przywódcę. Albo wtedy, gdy ktoś probuje mnie zdominować, w mniej lub bardziej bezpardonowy sposób. Na to wszystko o czym pisałam wyżej, czyli szacunek i podziw, trzeba sobie zapracować chociaż trochę Ale mój sprzeciw nie jest ostry i agresywny, dopiero przyparta do muru (lub w sytuacji jak ta z psem) mogę być nieprzyjemna i przestaje się kontrolować.
Pamiętam jak 'odkryłam' to forum i od razu zauważyłam, że Basket pełni funkcję mentora, a raczej został nim okrzyknięty Pamiętacie na pewno taki serial "Tato, a Marcin powiedział..." więc Basket był owym Marcinem, a spora część forum tym dzieciakiem powatarzającym tą kwestię 128 razy w jednym odcinku W takich sytuacjach automatycznie rodzi się we mnie bunt, tak po prostu, dla zasady, dopóki się ktoś nie obroni, a Basket wybronił się choćby sporą wiedzą. Tak to właśnie u szóstek wygląda a w każdym razie u mnie.

[Skowron]

zawsze broniłem słabszych i byłem przeciwnikiem wszelkich "fałszywych autorytetów"

[Green Eyes]

mnie zawsze tato (zazwyczaj podejrzliwy i ostrozny w stosunku do ludzi stad mysle ze jest 6 ) powtarzal zebym wstawiala sie za slabszymi, bo silny zawsze da sobie rade a slabszy potrzebuje naszego wsparcia. no i tak robie.

a o autorytetach wszystko co mialam na mysli juz napisala nutsell:

Co do autorytetów, nie ma takiej osoby, którą mogłabym określić tym mianem. Są ludzie których cenię, podziwiam, szanuję, ale nie potrafię postawić sobie kogoś na piedestale i starać sie naśladować czy bezkrytycznie podziwiać. Mój bunt przeciw autorytetom rośnie, gdy np grupa obierze sobie jakieś guru Wink i wszyscy oczekują że i ja go uznam ot tak, za przywódcę. Albo wtedy, gdy ktoś probuje mnie zdominować, w mniej lub bardziej bezpardonowy sposób.

[Kantus]

jak byłem młodszy to gdy widziałem że ktoś płacze sam miałem ochote płakać. Z wiekiem przeszło. Teraz to nie przypominam sobie sytuacji żeby ktoś z otoczenia był publicznei poniżany.. ale jeżeli jest to mój kumpel to staje w jego obronie. Niestety w obronnie obcych stanac nie potrafie.

[Prowokacja]

np.jeśli ktoś jest poniżany publicznie, albo w ogóle dzieje się jakaś niesprawiedliwość!??? Czy potrafią dla obrony bliskich im osób przeciwstawić się jakiemuś autorytetowi?

Ja jak najbardziej, nikt nie będzie bez powodu(tudzież z błahego) poniżać bliskiej mi osoby!
Sama to nie wiem czy miałabym odwagę stanąć przeciw 2 typkom, ale jesli bym stala z chociaz jednym znajomym to już mogę zacząć działać. Jakoś tak mi raźniej jak ktoś bliski stoi obok.

[Azagal]

...

[vvob]

Niby się innymi zbytnio nie przejmuję, potrafię być szorstki i często tak się zachowuję, ale... kiedy widzę, że ktoś znęca się nad słabszą osobą, np starszy nad młodszym, a zwłaszcza dorosły nad dzieckiem to jest jedyna sytuacja, w której jestem bliski utraty panowania nad sobą. Ostatnio rozdzielałem takich, co bili kolegę (ale tak konkretnie), a było ich z sześciu - podstawówka, ale mogli mu zrobić krzywdę. Złości wielkiej nie czułem, chyba bardziej niesprawiedliwość. Natomiast jakbym napotkał na swej drodze dorosłego, krzywdzącego dziecko, tobym chyba mógł walczyć na śmierć i życie. I osoby z poważnymi problemami życiowymi (nie mówię o "rzucił mnie chłopak", tylko raczej "mój ojciec pije" albo "biją mnie w domu") też mnie rozmiękczają.

[Eruantalon]

TAk się zastanawiam, czy skotro ejst już temat, w którm psize sie głupoty, na forum 4 i 9, to moglibysmy zająć ten i pisać coś o nadajnikach w zębach?

[vvob]

Ja nie widzę powodu.

[Snufkin]

.

[vvob]

Za dużo telewizji. A zwłaszcza Strażnika Teksasu.

[Snufkin]

.

[Archer]

Śmiało walczę z autorytetami i niesprawiedliwością. Lecz jeśli chodzi o krzywdę innych osób, dyplomatycznie rozmawiam z krzywdzicielem by zaprzestał działania i pomagam osobie skrzywdzonej. Gdyby nie zadziałało, "rozmawiam dyplomatycznie z przeciwnikami krzywdziciela, tworząc komitet spiskowy" (ale nigdy nie kłamię - nie działam jawnie) i podejmuję odpowiednie kroki. Zwykle dążę do rozwiązania sprawy bez użycia siły i nie param się tym, czym para się osoba krzywdząca.

Gdyby ktoś nie załapał zdanie w cudzysłowiu to przenośnia.