Litość

[Ertai]

Na forum czwórek, już zadałem to pytanie, ale zapytam też, co o tym myśli typ 8i.
Czym jest LITOŚĆ? Jest lub czy może być pozytywna? W jakich sytuacjach? Jakie uczucia towarzyszą doznawaniu litości, a jakie jej okazywaniu?

[Szaruś]

Zadnych jancow zadnej litosci
He he zartuje , jak ktos cos zrobil zlego a potem sie do tego przyzna ,szczerze wyzna ze zrobil/a zle to litosc jest

[Ertai]

Tak, a jak się czujesz gdy ktoś "obdazy" litością Ciebie?

[Nuit]

Litość jest wyrazem pogardy, poniżenia. Litość jest paskudnym gestem i demonstracją przewagi siłowej bez szacunku do słabszego. Dlatego nie okazuję litości, ani jej nie przyjmuje i nie znoszę jak ktoś próbuje ją okazywać.

Ale - proszę nie mylić litości ze współczuciem czy tzw. miłosierdziem.
Współczucie, współodczuwanie zakłada, że rozumiesz czyjeś cierpienie, czyjś problem i okazujesz mu to z szacunkiem - nie jest gorszego rodzaju istotą ode mnie przez to że jest słabszy, cierpi, albo ma jakiś problem z którym sobie nie radzi. Współczucie też pozwala pomóc takiej osobie, jeśli ona tego chce.

Niektórzy ludzie, którzy nie mają jakiejś godności wewnętrznej czasami aż żądają litości - sami siebie poniżają. Nie uzyskując litości zaczynają zionąć wrogością do tego kogoś.
To jest też manipulacje z pozycji "ofiary" - nienawidzę takiej postawy;p

[Koffee]

Jakie uczucia towarzyszą doznawaniu litości, a jakie jej okazywaniu?

brzydze sie i jednego i drugiego :/

[Zielony smok]

Jakie uczucia towarzyszą doznawaniu litości, a jakie jej okazywaniu?

brzydze sie i jednego i drugiego :/

Litość kojarzy mi się z pozycją wyższość-niższość, ta pierwsza się lituje nad drugą. Wolę współczucie w wersji tybetańskiego buddyzmu. Dla kogoś i dla siebie w związku z odczuwaniem negatywnych emocji.

[Ertai]

Litość jest wyrazem pogardy, poniżenia. Litość jest paskudnym gestem i demonstracją przewagi siłowej bez szacunku do słabszego. Dlatego nie okazuję litości, ani jej nie przyjmuje i nie znoszę jak ktoś próbuje ją okazywać. (...)

Poraziła mnie celność tej wypowiedzi. Myślałem, że nie wiele ludzi postrzega to w ten sposób. Wszak Pismo Święte aż krzyczy "Litość wobec wrogów!". W moich oczach nie ma podlejszego uczucia. Jest ostatecznym wyrazem wzgardy wobec tej drugiej strony, więc mógłby na nią liczyć tylko mój największy wróg, gdyby został pokonany i rzucony na kolana.

[impos animi]

Hmm tak piszecie o litości, jako o narzędziu Szatana, że aż zwątpiłam we własną słuszność jej postrzegania. Dlatego przewertowałam słowniki, jakie miałam w domu, które o litości piszą tak:

litość - współczucie, chęć przyjścia z pomocą

litośc - współczucie dla kogoś, żałowanie kogoś, chęć niesienia komuś pomocy i okazywania miłosierdzia

Więc może jednak litość nie jest takim kategorycznym złem? Szczerze mówiąc trochę nawet zaskoczyły mnie aż tak negatywne opinie co do litości.

[Ertai]

Nikt się z tymi definicjami nie sprzecza, natomiast okazywanie litości to akt uznawania słabości drugiej osoby. Litując się nad kimś mówi się: "jesteś biedną sierotką, nie mogłaś sobie dać rady, ale znaj moje serce, pomogę Ci" - taki sposób okazywania siły, jest nawet dla ósemki odrażający. To największa zniewaga jaką można kogoś "obdarzyć".

Ofiara ponadto traci możliwość stania się silniejszym, nauczenia czegoś nowego - stanięcia na własnych nogach. W życiu nie wiele jest sytuacji z którymi nie można poradzić sobie samemu.

[Nuit]

Ale okazywanie litości a pomaganie innym to zupełnie co innego. Z okazywaniem litości jest powiązane właśnie żałowanie kogoś, czy użalanie się nad kimś - to nic dobrego nikomu nie przynosi.

Można pomagać w sposób pełny szacunku i wspierający siłę a nie słabość.

Załóżmy, że kogoś dotknęła jakaś klęska życiowa, to
litując się mówimy "ojj jaki ty biedny jesteś, jak bardzo musisz cierpieć, o jak bardzo mi ciebie szkoda" (a w duszy myślimy - jak to dobrze, że jemu się to przytrafiło a nie mnie!)

a prezentując postawę mądrego współczucia prędzej zareagujemy tak:
"bardzo ci współczuję, ale wierzę w ciebie, jesteś silny i dasz sobie radę - poza tym przecież nie jesteś sam, masz przyjaciół - w czym ci mogę pomóc?"

Litość się bierze z LĘKU i ma w sobie element odsuwania się od pokrzywdzonego - boimi się, żeby nas nie "zaraził" nieszczęściem - to prymitywny lęk ale głęboko zakorzeniony w słabych osobach - litość funkcjonuje z poziomu słabości.

Mądre współczucie wręcz przeciwnie - startuje z poziomu siły i wspierania siły w drugim człowieku. Ty jesteś silny i ja jestem silny, tylko tobie akurat się coś przypadkowego zdarzyło co mogło zdarzyć się i mi. Razem prędzej się z tym uporamy - to stwarza poczucie solidarności i więzi.

[nudis_verbis]

To jest też manipulacje z pozycji "ofiary" - nienawidzę takiej postawy;p

ja też nie lubię takiego czegoś.


uważam, że litość jest demoralizujaca dla obu stron: okazującej i tej, nad którą się lituje.

jeśli chodzi o współczucie, które bądź co bądź się wiąże z litością i podstawy są podobne, to sądzę, że jest ono efektem egocentryzmu ludzkiego, myślenia typu: gdybym to ja był na miejscu tego biednego człowieka to pewnie też potrzebowałbym pomocy, wiec dlatego mu coś podaruję itp. to jest tylo chec zabezpieczenia siebie na ewentualność takiej sytuacji, a przecież takie działanie pozorne.

[impos animi]

Hmm ja jednak potrafię między litością, a wsółczuciem postawić znak równości, uznać to za synonim. Może dlatego, że gdy komuś mówię, że jest biedny, nigdy nie myślę w duszy, że jak dobrze, że mnie to nie spotkało (raczej tak sie w to wczuwam, że się czuję, jakby właśnie mnie to dotknęło) i nie do końca to znam? Nie wiem. Mi też się czasem zdarza unosić honorem, co widać np. w tym, że wiem, iż potrzbuję pomocy, ale nie umiem o nią prosić. Jednak gdy cierpię i wiem, że inni to widzą, nienawidzę gdy udają, że nic się nie dzieje i zachowują się normalnie. Odbieram to raczej jak brak uczuć i zrozumienia. Nadmiar współczucia też czasem potrafi mnie zdenerwować, ale wolę już to, niż wieczne poczucie niezrozumienia i niezdolności wczucia się w to, przez co przechodzę - to jest gorsze.

Widać jednak inaczej to postrzegamy i teraz też widzę, że między mną a ósemkami jest ogrooomna przepaść

[Nuit]

jeśli chodzi o współczucie, które bądź co bądź się wiąże z litością i podstawy są podobne, to sądzę, że jest ono efektem egocentryzmu ludzkiego, myślenia typu: gdybym to ja był na miejscu tego biednego człowieka to pewnie też potrzebowałbym pomocy, wiec dlatego mu coś podaruję itp. to jest tylo chec zabezpieczenia siebie na ewentualność takiej sytuacji, a przecież takie działanie pozorne.

eee - na temat współczucia patrz mój post powyżej.

czy chcesz przez to powiedzieć, że nie należy nikomu pomagać i jak np. ktoś zemdleje na ulicy , to ominąć i iść dalej, bo współczucie jest be? ;p

Współczujemy z poczucia wspólnoty, wspólnego losu - w końcu wszyscy mamy podobne ograniczenia, poteby i chodzimy po tej samej ziemi:p

[nudis_verbis]

Może dlatego, że gdy komuś mówię, że jest biedny, nigdy nie myślę w duszy, że jak dobrze, że mnie to nie spotkało (raczej tak sie w to wczuwam, że się czuję, jakby właśnie mnie to dotknęło) i nie do końca to znam? Nie wiem.

uważam, ze ludzie nie zdają sobie sprawy z prawdziwych przyczyn swojego zachowania, w sumie wiekszosci zachowań.
z samarytanami to dopiero

[impos animi]

nudis_verbis, no i pewnie masz rację, dlatego dodałam, że nie wiem, czyli tylko tak przypuszczam i się nad tym zastanawiam