Chyba trochę przesadzasz z prezentacjami czarnej dziury, jaką jest Dziewiątka. Może wyolbrzymianie i egzaltacja to cechy prawdziwego wieszcza, ale jak mawiała moja babcia „nie myśl, jak Ci głupoty do głowy przychodzą”.
podoba ni sie ,,trochę"... szanuję siebie również, za elementy autoironii, bo to ,,trochę" i mój nagrobek
A w swojej dziewiątkowej galerii, ktorą zamierzam kontynuować, będą i Dziewiątki - lipy, i dziewiątki - super, bo sa i takie i takie.
Ps. masz mądrą babcie....
ps.2 Rohr, Ebert
Dojrzałe DZIEWIĄTKI byłyby może jedynymi osobami, którym można by powierzyć świat bez obawy, że się nieuczciwie wzbogacą, będą wykorzystywać innych lub szukać własnej korzyści. Mogłyby one nawet uratować świat. Problem jest tylko jeden: DZIEWIĄTKI są ostatnimi ludźmi, którzy zmobilizowaliby się do tego lub którzy daliby się ponieść ambicji, by zająć wpływowe stanowiska.
ps.3. Hurley, Dobson ,,Enneagram w działaniu " ..
.ale to właśnie Dziewiątka jest Olbrzymem nieświadomym swej siły...
...ktorej odkrycia i praktycznego wykorzystania z korzyścią własną i ogółu, Tobie, sobie i innym Dziewiątkom życzę
EDIT:
Rohr, Ebert. Enneagram . Jan XXIII - CD.
Najlepszym przykładem dojrzałej DZIEWIĄTKI jest papież Jan XXIII (1881-1963), „papież, po którym nikt się niczego nie spodziewał"'. Angelo Roncalli pochodził z wielodzietnej, chłopskiej, biednej rodziny i zachował przez całe życie cechę właściwą chłopom: brak jakichkolwiek potrzeb. Z całego serca łączył się ze sprawą biednych; już piastując swój pierwszy urząd sekretarza biskupa w Bergamo poparł strajkujących robotników huty. Pozbawiony był całkowicie ambicji zrobienia kariery kościelnej; najchętniej zostałby księdzem na wsi.
Ale stało się inaczej. W 1925 roku wyjechał jako wysłannik Watykanu do Bułgarii, a potem do Stambułu. W tych łatach pośredniczył między Kościołem rzymskokatolickim a środowiskiem o innej wierze (prawosławnym i islamskim). Nazywano go „Monsignore, którego motto brzmi: Daj nam wzajemne zrozumienie". W czasie wojny, dzięki wyrobieniu sfingowanych świadectw chrztu, przyczynił się do uratowania ponad 200 000 Żydów przed nazistami.
W Rzymie tymczasem jakby o nim zapomniano. Wszyscy, a najbardziej on sam, byli zaskoczeni, gdy posłano go w 1944 roku jako nuncjusza papieskiego do Paryża. Znowu chodziło o trudne negocjacje. Współpraca Kościoła katolickiego z niemieckimi władzami oku pacyjnymi była zbyt daleko posunięta i należało podjąć kroki służące odzyskaniu wiarygodności. Roncalli podołał temu zadaniu z wielką zręcznością i rozbrajającym urokiem.
Mając 72 lata Roncalli został patriarchą Wenecji. Nareszcie mógł być znowu blisko ludzi. Zawsze można było zawitać do jego biskupiego pałacu. Kardynał jeździł publicznymi środkami transportu i szukał kontaktu z prostymi ludźmi. W 1958 roku po długich namysłach konklawe został - najwidoczniej jako kompromisowy kandydat i z powodu posuniętego wieku (77 lat) - obrany „przejściowym papieżem". Stał się nim w całkiem innym sensie, niż tego oczekiwano: zatroszczył się o to, żeby Kościół radykalnie się odnowił i dokonał przejścia w XX wiek.
Jan XXIII wiedział, czego chce: otwarcia Kościoła na świat, uproszczenia i nadania kontaktom księży z wiernymi bardziej ludzkich form. „Uprość to, co skomplikowane i nie komplikuj tego, co proste!" było jego dewizą. Pewnego dnia zaskoczył kardynałów propozycją zwołania soboru. Uparcie dążył do zrealizowania tego pomysłu. Chciał otworzyć szeroko okna i wpuścić „świeże powietrze" do Kościoła. Dzięki soborowi idea ekumenizmu otrzymała nowe impulsy, rozpoczął się dialog z innymi religiami świata i z ateistami, biskupi dostali większe prawa do samodzielnych wypowiedzi, zasadniczo zmieniła się pozycja świeckich w Kościele katolickim. Dzisiaj, gdy znowu biorą górę bardzo zachowawcze tendencje, wspominamy Jana XXIII z melancholią.
„Dobrego papieża", jak go wszyscy z biegiem czasu nazywali, zajmował przede wszystkim pokój na świecie. Podczas kryzysu kubańskiego potajemnie pośredniczył między Chruszczowem a Kennedym. Jego pokojowa encyklika Pacetn in tenis głosi: „Dlatego sprawiedliwość, rozum i poczucie ludzkiej godności domagają się usilnie zaprzestania współzawodnictwa w rozbudowie potencjału wojennego, równoczesnej redukcji uzbrojenia poszczególnych państw, zakazu używania broni atomowej i wreszcie dokonania przez wszystkich odpowiedniego rozbrojenia na podstawie układów, z zachowaniem skutecznych gwarancji wzajemnych".
Poniższa wypowiedź jest wyznaniem wiary dojrzałej DZIEWIĄTKI: „Cierpliwość i spokój, to dwie piękne cechy. Być zawsze zajętym, a nie być w pośpiechu, to cząstka nieba na ziemi. Prócz woli Boga nie ma dla mnie nic interesującego." I jeszcze:Angelo, nie traktuj siebie tak poważnie!".
I jak Go nie lubić
arturoos:Na przyszłość proszę jednak łączyć posty zamiast pisać posta pod postem. Z góry dzięki ;]
. 
