Enneagram

Witam.
Jeden z moich najlepszych kumpli jest INTP. Od bardzo dawna, mam wrażenie, że jest on moim lustrzanym odbiciem- czyli, że ma taki sam charakter jak ja.

Znam też dziewczynę INTP. Nigdy z sobą nie rozmawialiśmy, do pewnego momentu, kiedy nawiązała się między nami przelotna dyskusja nt. literatury. Zaczęło coś się dziać gwałtownego z mojej i z jej strony. Nic. Urwało się. Nie rozmawiamy, a nawet udajemy, że nie patrzymy na siebie. Cały czas coś jednak jest między nami

Relacje INFJ a INTP postrzegam w niezwykłym wymiarze. Niezwykłym, bo z żadnym innym typem MBTI, nie ma nawet krzty tego, co doświadczam z INTPami. Jest też zimna bariera w relacjach INFJs and INTPs jeżli zostanie ona przełamana, to stajemy się przyjacielami do końca życia.
INTPs przeżywają naprawdę głębokie uczucia, chociaż nie przyznają się do tego. Mam wrażenie, że rozumiem wszystko co się w nich dzieje: skąd się u nich bierze obojętność i smutek, czego interesują się śmiercią (w właściwie: czego pragną śmierci) etc.
INTPowie maja wyjątkowy talent pisarski- mój kolega pisze (wygrywał konkursy literackie) i moja "znajoma" pisze. Mają oni łudząco podobny styl języka, którym sie posługują. Są oni duszami artystycznymi. Mogę z całą pewnością powiedzieć, że bardziej niezwykłych charakterów, w swoim życiu, chyba nie poznałem 8)
Dosyć przynudzania...ciekawi mnie tylko, czy ktoś z Was ma podobne odczucia?

Mam koleżankę INTP i ona też świetnie pisze. Mimo, że nie stawia jakiś barier (jeżeli chodzi o mnie) to nasze kontakty są czasami bardzo suche. Nie lubię tego, ale ona jest interesującą i niezwykłą osobą.

Jestem INTP i czuję się zagrożona waszymi odkryciami.

Miałam znajomą INFJ i mogę powiedzieć z doświadczenia, że INTP i INFJ rozumieją się na takim jakby głębszym poziomie. Na co dzień to INFJ jest strasznie irytujące ale gdy rozmawiałyśmy o jakiś głębszych uczuciach, wszechświecie i tego typu rzeczach to była między nami ta linia porozumienia. INFJ też uważała, że jesteśmy do siebie podobne (nope, nie jesteśmy).
Ustawiam barierę między sobą, a innymi nawet kiedy o tym nie wiem ale nie wiem czy to jest moja rzecz czy rzecz INTPów./?/ Oh i INFJ uważało że świetnie mnie zna, że zna moją drugą stronę, taką której nikomu nie pokazuję (nope, nie zna). Rozmawiałam z nią o tym i była bardzo w błędzie. Wydaję mi się, że to taka rzecz INFJów - uważają że potrafią rozgryźć innych, dostrzec właśnie drugą stronę człowieka itp. ale tak naprawdę się mylą i widzą ludzi przez pryzmat tego co myślą że u nich odkryli. /?/

wujek pisze:INTPs przeżywają naprawdę głębokie uczucia, chociaż nie przyznają się do tego. Mam wrażenie, że rozumiem wszystko co się w nich dzieje: skąd się u nich bierze obojętność i smutek, czego interesują się śmiercią (w właściwie: czego pragną śmierci) etc.
INTPowie maja wyjątkowy talent pisarski- mój kolega pisze (wygrywał konkursy literackie) i moja "znajoma" pisze. Mają oni łudząco podobny styl języka, którym sie posługują. Są oni duszami artystycznymi. Mogę z całą pewnością powiedzieć, że bardziej niezwykłych charakterów, w swoim życiu, chyba nie poznałem 8)
Dosyć przynudzania...ciekawi mnie tylko, czy ktoś z Was ma podobne odczucia?

Nie, moje odczucia nie są podobne. To uogólnianie, opisujesz jakieś czwórkowe INTPy. Najlepsze jest to, że najczęściej ten typ mają 5ki, a nie 4ki, a Ty akurat spotkałeś czwórkowych przedstawicieli i w rzeczywistości opisujesz cechy enneatypu 4, a nie typu MBTI jakim jest INTP.

Jestem INTP, nie uważam się za artystę, nie pragnę śmierci. Obojętność i smutek - te uczucia się zdarzają, ale nie sądzę, by zdarzały się częściej, niż u innych typów. Muszę mieć konkretny powód, by czuć smutek. Analizy, badania, to bardziej pasuje do stereotypowego INTP, aczkolwiek to też stereotyp.