Czy macie dystans do samych siebie?

[Absynt]

Bywa, ze jest, bywa, ze nie ma. Kazdy ma swoje czule punkty. Nieraz potrafie sie sam z siebie nabijac i to ze swoich najgorszych wad, a innym razem czuje sie trafiony jakas drobnostka. Uwazam, ze jestem dosc w normie ;].

[Mikhael]

Nie przypominam sobie bym kiedykolwiek miała dystans do siebie. Mam chyba zbyt niską samoocenę, wszyskie żarty, komentarze na mój temat biorę bardzo powaznie. Cokolwiek ludzie powiedzą/pomyślą o mnie źle, mają rację- tak myślę i choć często z tym walczę, nie potrafie się tego pozbyć.

Dokładnie. Ja poza tym jeszcze często kpię z samego siebie pod pozorem czarnego humoru lub nie przejmowania się swoimi wadami, ale tak naprawdę wtedy mój śmiech jest bardzo gorzki.

[Marek]

Ja mam dystans do siebie dopóki nie zacznie mnie wyśmiewać ktoś, na kim mi zależy, ktoś mi bliski.

[judas666]

Nie przypominam sobie bym kiedykolwiek miała dystans do siebie. Mam chyba zbyt niską samoocenę, wszyskie żarty, komentarze na mój temat biorę bardzo powaznie. Cokolwiek ludzie powiedzą/pomyślą o mnie źle, mają rację- tak myślę i choć często z tym walczę, nie potrafie się tego pozbyć. Każdy swój błąd traktuję jak porażkę życia. Całe moje życie to jedna wielka porażka...

Myślę podobnie, ale ja to olewam.

[ders]

Najlepszy na to sposób to totalna olewka wszystkiego. jak ktoś po Tobie jeździ - to jedziesz i sam sobie wrzucasz ku uciesze zgromadzonych i ludziom się nudzi obrzucanie takiej osoby błotkiem. mi to weszło juz tak w krew że troche chyba czasem przesadzam

[Madź]

Raczej mam, choć trzeba przyznać, że od niedawna. Kiedyś brałam wszystko cholernie serio, każdy przytyk mocno mnie dotykał, nie potrafiłam sobie z tym poradzić. Teraz coś się zmieniło, potrafię śmiać się z siebie, z własnego debilizmu czy głupich zachowań. Mimo, że samoocenę mam wyjątkowo nisko. Mam przeświadczenie o własnej beznadziejności, jednak jeśli ktoś zwraca na to uwagę, nie przejmuję się tym i bez udawania obracam w żart. Może dlatego, że te rzeczy są dla mnie tak oczywiste, że już mnie nie ruszają, nie wiem. Być może pogodziłam się z własnym debilizmem, bo inaczej się tego wyjaśnić chyba nie da :)

[Rilla]

Chciałabym umieć śmiać się ze swoich błędów i porażek. Czasem nawet mi się udaje przybrać maskę śmiechu, ale jest to tylko maska, którą zdejmuję w samotkości i przyoblekam twarz gorzkimi łzami...

[ktośtam]

Dystansu do samego siebie bardzo mi brakuje. Nie potrafię spojrzeć na siebie z zewnątrz, wszystko, co przeżywam biorę bardzo poważnie. Wiem - powinienem to zmienić...

Potrafię się przynajmniej śmiać z samego siebie, ze swoich błędów i potknięć, z żartów pod moim adresem. Potrafię być też autoironiczny.

Opinia ludzi na mój temat średnio mnie obchodzi, można po mnie jechać w nieskończoność i się mnie tym nie zrani, można za to się naciąć i otrzymać ripostę.

[werbel]

Dystansu można się nauczyć, weźcie kiedyś w grupie powygłupiajcie się na maksa mówcie na co macie ochote, bądźcie sobą to można sobie wyrobić ale zawsze będzie to coś co nas poruszy w środku, ale najlepiej sie nie przejmować i być uśmiechnięty

[Gabriel]

Dystansu można się nauczyć, weźcie kiedyś w grupie powygłupiajcie się na maksa mówcie na co macie ochote, bądźcie sobą to można sobie wyrobić ale zawsze będzie to coś co nas poruszy w środku, ale najlepiej sie nie przejmować i być uśmiechnięty

A najlepsze, że masz rację

[naturalbornweirdo]

nvm

[Łukasz:)]

Ech ja tez nigdy nie miałem dystansu do siebie ale teraz intensywnie nad tym pracuje.Często zdaje mi się że większość problemów emocjonalnych wynika z nadwrażliwości na własnym punkcie.Kiedyś nie można mi było powiedzieć złego słowa to była taka wewnętrzna duma, teraz poszedłem do dobrego liceum gdzie spotykam naprawdę inteligentnych ludzi i gdzie zdałem sobie sprawę że moja inteligencja i wrażliwość to nic wyjątkowego i szczerze mówiąc odetchnąłem że nie jestem sam z moimi odczuciami i myślami.Uśwaidomiłem sobie że jestem"jednym z wielu"co dało mi dużo pokory.Teraz nie reaguje już prawie nigdy gniewem czy nerwami poprostu dystansuje się a jak ktoś mówi że nie jestem fajny mówię mu coś za co mógłbym zostać zbanowany na forum:)

[rafaq]

Ja uważam że mam dystans do siebie. Często ze znajomymi się śmiejemy że znamy takiego frajera... rafaqa czy jak mu tam, taki głupi, ma durny fryz - o tak fryz za do niczego - i wogóle się nie myje. A jaki ma burdel w pokoju. Leń i śmierdziel. I tak żartujemy z każdego po równo i nikt się za to nie gniewa. Po prostu im mocniej z tym się walczy tym bardziej to przylega. Jeśli chcecie spróbować możecie zacząć mówić "ty, tak między nami mówiąc to [swoje imię] jest pojebany(a) jakiś." To zawsze trochę rozluźnia atmosferę.

[Absynt]

Mam coraz wiekszy dystans do siebie i wszystkich rzeczy od kiedy zaczalem korygowac krotkowzrocznosc.

Hm... moze to nawet nie jest po prostu smieszne, ale metaforyczne? Traktujcie to jak chcecie .

[Tajfun]

Ja to ogolnie mam do siebie pewny dystans, ale mniewam hustawki nastrojowe itd. Tak jak wtedy gdy ta starsza pani mnie zapytala o godzine...muahahahaha