Płacz Czwórki

[minou]

przytulam i bez słowa daję się wypłakać w ramię.. po wszystkim z uśmiechem pytam "i jak? lepiej?"

A jak ktoś bez uśmiechu odpowiada, że nie lepiej?

[pepelemoko]

A jak ktoś bez uśmiechu odpowiada, że nie lepiej?

to zależy kto płacze, dlaczego płacze i czy chce o tym pogadać. O ile nie mogę pomóc to zawsze mogę wysłuchać, zrozumieć i przedstawić swój punkt widzenia.

[minou]

A jak ktoś bez uśmiechu odpowiada, że nie lepiej?

to zależy kto płacze, dlaczego płacze i czy chce o tym pogadać. O ile nie mogę pomóc to zawsze mogę wysłuchać, zrozumieć i przedstawić swój punkt widzenia.

[Mikiks]

Płaczę raz na 3 lata (średnio), ale jak już płaczę to cholernie mocno.

A oprócz tego jestem o tyle oryginalny, że gdy ziewam, to oczy mi łzawią. Nie jest to związane z moimi uczuciami. Często w Kościele ziewam, i potem oczy mi łzawią, a ludzie mają mnie za pieprzonego dewota. Czasem tego nie lubię, bo ludzie pytają: "Ale masz zapłakane oczy. Co się stało?". A ja nie czuję wtedy ani smutku ani radości.

[minou]

Często w Kościele ziewam, i potem oczy mi łzawią, a ludzie mają mnie za pieprzonego dewota.

Po co stwarzasz takie złudne pozory? Nie jednemu się pewnie łezka w oku zakręciła na taki widok (łącznie z księdzem)

[Rilla]

A oprócz tego jestem o tyle oryginalny, że gdy ziewam, to oczy mi łzawią. Nie jest to związane z moimi uczuciami.

Też tak mam. Ludzie pytają mnie, co mi się stało i muszę wszystkim na około tłumaczyć, że to od ziewania.

Często też wzruszam się w kościele. Nie wiem za bardzo od czego. Po prostu, jest w nim coś nadzwyczajnego, co wprowadza mi łzy do oczu. Nie ważne czy jest akurat msza czy nie, mi się chce płakać. I płaczę, gdy nie nie jestem ze znanymi mi ludźmi, bo choć są inni, to czuję się jakbym była niewidoczna.

[Emocionalna<3]

Ostatnio płakałam 2 dni temu.. ale to tak wybuchłam ze az oddychac nie mogłam :/

Mnie bardzo łatwo doprowadzic do płaczu... naprawde czasami sama na siebie jestem zła ze jakis mały powod a ja juz no ale co nic na to nie poradze w konu taka jestem i sie nie zmienie
w koncu jestem Emocionalna osobka...

[sonja]

A jak reagujecie, gdy ktoś zaczyna płakać w waszym towarzystwie?
Ja mam wrażenie, że ta osoba jak ja potrzebuje teraz odosobnienia. Gdzieś jestem obok. Nie umiem pocieszać i przytulać. Mam wrażenie, że czego nie powiem, nie zrobię będzie banalne

Pytam co się stało i czy mogę jakoś pomóc. Jeśli potrzeba, to wysłucham, jeśli ta osoba nie chce rozmawiać przytulam ją i pozwalam się wypłakać.

Czasami, kiedy ktoś płacze, a kiedy do niego podejdę mówi coś w stylu "odwal się", albo kiedy płacze jakaś bliska osoba i wiem, że nie mogę jej pomóc, sama zaczynam płakać.

[Nekromantka]

Jako dziecko plakalam malo. Ale potem doroslam, i zaczelam plakac czesciej, coraz czesciej, jeszcze czesciej. Nikt o tym nie wiedzial, bo dobrze gram i umiem uciekac. I to do tego stopnia, ze wsrod znajomych uchodzilam za wiecznie promieniujaca dusze towarzystwa. A potem zwiazalam sie z mezczyzna mojego zycia toksycznym sznurkiem i tak trwamy do dzis. Mialam okres, kiedy plakalam codziennie, nawet sie z tym nie kryjac, wszystko mi zobojetnialo. Teraz jest inaczej: placze tylko wtedy, gdy nikt nie widzi. Powody sa rozne, przede wszystkim nieakceptacja samej siebie, problemy w zwiazku, przepasc miedzy rzeczywistoscia a snem.. Ale jesli zbiera mi sie na placz przy kims, uruchamiam program ochronny, ktorym jest niepohamowana agresja. I urywa mi sie film..

[*LUNA*]

Płacz jest częstym gościem moich oczu...W zasadzie teraz już nie, ale w dzieciństwie cierpiałam, użalałam się nad sobą...Uważałam, że świat jest niesprawiedliwy, że świat mnie nie chce, nie kocha, że nic mi się w życiu nie udaje. Jako nastolatka, w pewnym okresie mego życia zastanowiłam się i nagle uświadomiłam sobie, że niemal nie ma dnia, w którym bym nie płakała... Postanowiłam wziąść się w garść, bo zapłaczę się na śmierć... płakałam coraz rzadziej i rzadziej...ale nigdy nie pozbyłam się płaczu raz na zawsze.
Wiem, że to głupie i niemądre tak histeryzować, ale nie mogę się powstrzymać po żadnej z porażek, nawet tych najdrobniejszych...


Najgorzej jest, kiedy wydaje ci się, że jesteś beznadziejny, że nic ci nie wychodzi, i że wszystko to twoja wina, wtedy 'kryzys' zostaje na parę dobrych dni...Najgorszą deprechę miałam po Sylwestrze, właściwie nie wiedziałam czemu, ale leżałam na łóżku i płakałam, w ciemnym pokoju, bez motywacji, by wstać z łóżka i zabrać się do pracy...

[happysadowa]

ostatnio płaczę częściej niż kiedyś. ludzie czasem tego nie rozumieją. a ja po prostu tak muszę. to jest dla mnie jak forma oczyszczenia się.

[sonja]

Ostatnioczęsto chce mi się płakać, ale nie potrafię wydusić z siebie łez. Do niedawna miałam problem z ich powstrzymaniem... Szybko się zmieniam

[Kivi]

A ja ostatnio płakałam... hmmm.... zgubiłam się.... wczoraj? Nie, dzisiaj też.
A to ci heca.

[kkamil]

najpierw miłość, potem miłość i placz, teraz pozostał płacz...


tak to jest, ;/
kawał siebie zostawilem gdzies po drodze... dziewczynie która potem mnie odsuwała... powoli, w bólach. a teraz jest samotnie tak. tęskno za milością.
ale zgrywam nieuczuciowego. pewnie nieudolnie. ale w takim świecie żyjemy...

[Almare]

Już od dawna nie płakałam nad sobą.