Rozmowa - na co patrzycie w jej trakcie?

[Snufkin]

jak kiedyś w liceum moja wychowawczyni na zebraniu poskarżyła się mojej mamie, że kiedy jej słucham patrzę na nią tak, że aż się przy tym peszy

Moja się skarżyła, że nawet nie raczę podnieść głowy znad zeszytu i skierować ją w jej stronę ale to wynikało w dużej mierze z tego, że się nie lubiliśmy. Sam jej widok mocno mnie drażnił.

[Kappa]

Ja też zwykle nie trawiłam większości wychowawczyń/nauczycieli (w szczególności pizdy z podstawówki, która nadal widnieje na pierwszym miejscu mojej listy ludzi do rozstrzelania [EWO, PAMIĘTAM O WSZYSTKIM!]) ale akurat ta z liceum była spoko... Bardzo fajnie, obrazowo opowiadała, co prawda jadaczka jej się nie zamykała ani na sekundkę, w dodatku to co mówiła zwykle nie miało nic wspólnego z WOSem, tylko z jej prywatnym życiem, erotycznymi anegdotkami z życia jej przyjaciółek itp. ale jak dla mnie bomba - taki odpoczynek w trakcie lekcji właściwie. Chyba bardzo starała się być oryginalną i nowoczesną, młodą cool nauczycielką, takie odnosiłam wrażenie ale to akurat wychodziło na plus (na moją korzyść )

[Amisu]

Patrzę w oczy i czuję się urażona jeśli ktoś w rozmowie zbyt często unika mojego wzroku (mam wrażenie, że jest nieszczery, chce coś ukryć), ale zazwyczaj gdy słucham patrzę w oczy (ale nie nachalnie i non stop), gdy mówię patrzę na ręce, zerkam tylko na rozmówcę.

[Rilla]

Kiedyś, gdy słuchałam ludzi, patrzyłam się na nich bez mrugania powiekami, co ponoć było dość dziwne. Często słuchałam w trakcie rozmowy uwagi w stylu "co? coś nie tak?", "co tak się patrzysz?", "źle wyglądam?" itd, aż w końcu za entym "nie" zapytałam, skąd takie pytania i się okazało, że pożeram ludzi wzrokiem. Od tamtego momentu starałam się pamiętać, by co jakiś czas spuścić wzrok, czy mrugnąć, żeby ludzi nie peszyć.
Później przyszedł czas, gdy z nieznanych mi powodów nie mogłam spojrzeć ludziom na dłużej w oczy i kontaktu wzrokowego ogólnie unikałam. A teraz to sprzeciętniałam, mój sposób patrzenia chyba mieści się w normie. Trochę szkoda, bo brakuje mi trochę tego mojego dawnego skupienia wzroku na oczach osoby, której słucham.

[sexta_espada]

Zawsze staram się patrzeć w oczy, otwarcie i przyjaźnie, żeby osoba, z którą rozmawiam, czuła, że jej słucham

[Skyhigh]

Zawsze staram się patrzeć w oczy, otwarcie i przyjaźnie, żeby osoba, z którą rozmawiam, czuła, że jej słucham

To samo

[kangur]

jak jest u was z postawą ciała i zachowaniem podczas rozmowy? Utrzymujecie dystans około pół metra jeśli rozmawiacie z niezbyt bliską osobą? Niektórzy mają tendencję do podchodzenia bardzo blisko i wpatrywania się prosto w oczy. Bardzo mnie peszy i drażni takie wkraczanie w strefę osobistą bez zaproszenia.

[Amisu]

Zachowuję dystans, jeżeli ktoś jest zbyt blisko to mam tendencję albo do nerwowych ruchów, spuszczania wzroku albo nerwowego śmiechu (co jest źle odbierane).

[Nikt]

Ja patrze w ziemie, jak patrze w czyjeś oczy to mi moje własne łzawią.

A to dobre

Poprawiłeś mi humor z lekka

Ja właśnie patrzę najczęściej w oczy osoby, z którą rozmawiam, chociaż nie! Robię tak najczęściej z kobietami, a z facetami to nawet nie wiem gdzie się patrzę. Nie zwracam uwagi.

[szerfi1991]

Kontakt wzrokowy to jedna z najważniejszych rzeczy w rozmowie. Dla mnie brak kontaktu wzrokowego jest nie do pomyślenia, dzięki niemu zdobywam cenne informacje o drugiej osobie, w ogóle zgadzam się z twierdzeniem że oczy są zwierciadłem duszy i one nie potrafią kłamać.

[jouziou]

na ręce, na stół lub inne elementy otoczenia które mieszczą się gdzieś w rejonach rozmówcy, by nie czuł się olany, czasem w oczy, czasem w niebo; stały kontakt wzrokowy, zwłaszcza z rozmówcą którego nie znam zbyt dobrze, męczy mnie, budzi nieufność i lekko peszy - szybko mi oczy łzawią i czuje się jak frajer, więc co jakiś czas łapie ten kontakt, jak najmniej natarczywy, potem wracam do paczenia "wokół" drugiej osoby, a nie "w" tą osobę jednocześnie staram się stwarzać pozory że słucham uważnie, jestem zainteresowana mimo tego małego onieśmielenia

o i jeszcze unikam zbyt wnikliwego przyglądania się mordce rozmówcy, jej szczegółom - wiem że niektórym wtedy przez myśl przechodzi "kurde mam coś na twarzy czy co że się tak chamsko przygląda", po co się ma człek stresować i niepokoić (:

[sexta_espada]

Spotkałam się niedawno z fajnym długowłosym, nie mogłam oderwać od niego wzroku, i jakoś tak mimowolnie odwracałam się w jego stronę kontakt wzrokowy uwielbiam!

[blueveins]

Jakiś czas temu zastanawiałam się jaki kolor oczu mają poszczególni moi znajomi i dopiero gdy doszłam do wniosku, że nie mam pojęcia, zauważyłam, że w ogóle nie patrzę w oczy rozmówcom, tylko tym zaufanym, ale to też nie zawsze. Ale nawet ciężko jest mi zaobserwować na co patrzę, bo skupiam się na tej rozmowie i potem nie pamiętam, ale ogólnie w sumie na co popadnie.

[repoos]

Jakiś czas temu zastanawiałam się jaki kolor oczu mają poszczególni moi znajomi i dopiero gdy doszłam do wniosku, że nie mam pojęcia, zauważyłam, że w ogóle nie patrzę w oczy rozmówcom

mi też nigdy nie jest dane poznać koloru oczu rozmówców... a w trakcie rozmowy patrzę zazwyczaj przed siebie, w próżnię albo w dół, na nieopanowane ruchy nóg czy rąk. Czuję lęk przed kontaktem wzrokowym. Mogę patrzeć na kogoś, jego mimikę, pod warunkiem, że ta osoba nie patrzy równocześnie na mnie - gdy głębsze spojrzenia się spotkają, zazwyczaj czuję się niekomfortowo,a mój wzrok ucieka.

[Dobuch66]

Jakiś czas temu zastanawiałam się jaki kolor oczu mają poszczególni moi znajomi i dopiero gdy doszłam do wniosku, że nie mam pojęcia, zauważyłam, że w ogóle nie patrzę w oczy rozmówcom

mi też nigdy nie jest dane poznać koloru oczu rozmówców... a w trakcie rozmowy patrzę zazwyczaj przed siebie, w próżnię albo w dół, na nieopanowane ruchy nóg czy rąk. Czuję lęk przed kontaktem wzrokowym. Mogę patrzeć na kogoś, jego mimikę, pod warunkiem, że ta osoba nie patrzy równocześnie na mnie - gdy głębsze spojrzenia się spotkają, zazwyczaj czuję się niekomfortowo,a mój wzrok ucieka.

Mam dokładnie tak samo xD