Nieśmiertelność (S)

[Brandon]

Nie, nie pragnę nieśmiertelności. Chciałbym jedynie zatrzymać swój młody wygląd zewnętrzny i względne zdrowie. Umrzeć chcę. To rzecz ludzka, a ja jestem człowiekiem.

[szerfi1991]

zdecydowanie jestem na tak, a to dlatego, że dzięki temu miałbym możliwość pomagania ludziom przez wieczność i robienia tego co kocham. Wiara w coś po śmierci jest tylko założeniem niesprawdzalnym przy obecnym poziomie naszej wiedzy, a skoro tak top po co ryzykować obrót w nicość?
Wiadomo, że z tym wiąza się również niedogodności pewne, ale uważam że to bardzo mała cena za to

[Nikt]

Absolutnie NIE.

Dlaczego?

Bo widział bym jak odchodzą wszyscy, który znałem i których kochałem. Został bym sam jak palec. Jeszcze bardziej samotny niż obecnie w świecie, z którego nie można się wydostać, bo przecież jest się nieśmiertelnym a co za tym idzie: mogę robić wszystko i mieć w d*pie czyhające zagrożenie. Bezsens. Totalny bezsens być nieśmiertelnym.

Jeżeli już to wraz z osobą, którą się kocha, co i tak nie zmienia faktu, że nie mam zamiaru wiecznie oglądać tego całego popapranego ludzkiego świata.

[Amisu]

Trudne pytanie. Z jednej strony tak, bo mogłabym się rozwijać przez wieczność i opanować to co chcę do perfekcji. Z drugiej strony NIE, bo chybabym umarła, gdybym musiała patrzeć na śmierć wszystkich moich bliskich. Choć jestem ciekawa dokąd ten świat zmierza, bo robi się coraz bardziej absurdalny.

[Amy]

Odpowiedź trzecia.

Nie będzie mi trudno patrzeć na to, jak moi bliscy odchodzą. Przeżyłam to już trzy razy, następne trzy też bym mogła przeżyć. Samotność? Ha, wciąż mam z nią do czynienia. Wolę to, niż czułość obcych rąk. Mogłabym patrzeć jak to wszystko zmierza ku końcowi, mogłabym obserwować kryjąc się w cieniu i nie wtrącając w nic. Stanęłabym z boku i patrzyła, jak miliony umierają, rodzą się i znów umierają. Bo to już tylko statystyki. Jak to ktoś kiedyś powiedział - śmierć jednostki to tragedia. Śmierć milionów to statystyka.

Nieśmiertelność bywa też przydatna, gdyby jednak zachciałoby się komuś ratować tyłki przyszłych pokoleń. Pomóc im, by nie powtarzali błędów z naszych czasów.

[Amisu]

Jak to ktoś kiedyś powiedział - śmierć jednostki to tragedia. Śmierć milionów to statystyka.

Stalin

[Unda]

Zastanawia mnie jak człowiek poradziłby sobie psychicznie z trwającym już kilkaset lat życiem. Czy świadomość tego ogromu czasu który minął nie byłaby przytłaczająca?

[sor]

Zastanawia mnie jak człowiek poradziłby sobie psychicznie z trwającym już kilkaset lat życiem. Czy świadomość tego ogromu czasu który minął nie byłaby przytłaczająca?

Może to być kwestia punktu odniesienia.
Jesteśmy przyzwyczajeni, że człowiek żyje średnio około 80 lat. Jestem przekonany, że gdyby średnia ta wynosiła 800 lat, to nikt by się nie zastanawiał, czy to za długo, tak jak teraz nikt się nie zastanawia, czy 80 to za dużo. Może ludziki na innej planecie, które żyją max 10 lat, zastanawiają się, jakby to było...

Chciałbym żyć dużo dłużej, ale nie chciałbym być nieśmiertelny. To byłaby droga bez odwrotu, a wierzę, że życie po śmierci jest o wiele bardziej ciekawsze (nie neguję tego, że życie ziemskie jest wspaniałe) i wcale nie mam na myśli Nieba/Raju/itp.

[sjofh_ystad]

a wierzę, że życie po śmierci jest o wiele bardziej ciekawsze (nie neguję tego, że życie ziemskie jest wspaniałe) i wcale nie mam na myśli Nieba/Raju/itp.

A co masz na myśli? Jestem ciekaw

[sor]

a wierzę, że życie po śmierci jest o wiele bardziej ciekawsze (nie neguję tego, że życie ziemskie jest wspaniałe) i wcale nie mam na myśli Nieba/Raju/itp.

A co masz na myśli? Jestem ciekaw

Po prostu coś, nie ma znaczenia co. Cokolwiek by to nie było, powinno być ciekawsze. Jestem pewien, że COŚ po śmierci JEST. Wierzę, że wtedy dowiem się wszystkiego, co teraz jest niewiadomą (liczba wszechświatów, prawdziwa siła ludzkiego umysłu, sens istnienia, itp.), więc siłą rzeczy życie po śmierci jest bardziej interesujące niż teraz - daje więcej możliwości. Chyba, że po śmierci wracamy znów na Ziemię, wtedy lipa Przypominam jednak, że nie twierdzę, iż życie ziemskie jest nudne!

[Litowojonow]

Jestem pewien, że COŚ po śmierci JEST

Skąd ta pewność? Jestem ciekaw

[sjofh_ystad]

Wiesz co, Lit, chyba koniecznie chcemy pozbawić sora wiary/nadziei/idei/whatever (choć ja przynajmniej po części pytałem na serio, Ty pewnie takoż bo to, w co ludzie wierzą, bywa interesujące ).
Te rzeczy nie są takie głupie, są potrzebne, nieraz pomagają człowiekowi w realnym życiu (zresztą napiszę jeszcze coś o tym w planowanej rozleglejszej odpowiedzi na wątpliwości sora w kwestii szukania drugiej 0,7-ki, na naszym podforum).

Inną sprawą jest przyziemność/konkretność idei, których to przymiotów tutaj wymieniona kompletnie nie posiada

[sor]

Nie pozbędziecie mnie wiary!
Dla mnie to nielogiczne wierzyć, że śmierć kończy wszystko. Tak, jak samolubne i nielogiczne jest wierzenie, że jesteśmy jedyną cywilizacją (patrz Paradoks Fermiego). To raz.
Mówi się, że ludzki mózg wykorzystuje tylko 15% swojej mocy. Tak bardzo człowiek różni się od innych gatunków. Jest czymś niezwykłym. Wymyślił, komputery, internet, samochody. Człowiek potri TWORZYC. Tak nienalze doskonsle sie rozumje.

[Snufkin]

Jeśli istnieje życie po życiu to samobójcy mają problem...wieczny.
BTW tylko, że temat akurat tego nie dotyczy....nieśmiertelność być może kiedyś stanie się możliwa.

[Yarpen_Zigrin]

@sor
Myślenie, świadomość wynikają, są tworem mózgu - który po śmierci umiera i się rozkłada, czyli po prostu nie ma co widzieć co jest po śmierci. TY przestajesz istnieć.
Chyba, że wierzysz w istnienie duszy. Nikt jeszcze nie udowodnił, ze istnieje, nikt też nie udowodnił, że nie istnieje.

A czemu nielogiczne jest wierzenie, że nie istnieje nic po życiu? Wytłumacz nielogiczność tego twierdzenia.