Czwórki do boju!

Wiadomość

bíumbíumbambaló

Poza tym, jak narazie, jestem zadowolona z wyboru mojej drogi. Pewien etap mam za sobą, pewien właśnie zaczynam. Poznałam miłych ludzi, jestem ulokowana w dogodnym miejscu i jest mi dobrze. Radzę sobie.

A ja wprost przeciwnie. Umieram z tęsknoty za domem a przecież jestem na świetnych studiach, na fajnej stancji. Ale moim sukcesem jest to, że do tej pory się nie poddałam swoim emocjom.

Krzysioolek

no cóż miałem okres w którym sądziełme ze jestem całkowitym świrem, siedziałem konciku i płakałem, bałem się sam siedziec w domu (to uczucie ze nie jestes sam) ale stwierdziłem że to idiotyczne i EMO więc się wziąłem za fraki i jest dobrze!

Córka młynarza

Krzysioolek pisze:no cóż miałem okres w którym sądziełme ze jestem całkowitym świrem, siedziałem konciku i płakałem, bałem się sam siedziec w domu (to uczucie ze nie jestes sam) ale stwierdziłem że to idiotyczne i EMO więc się wziąłem za fraki i jest dobrze!

Czy możesz wyjaśnić, jak to zrobiłeś? To znaczy, jak wziąłeś się za fraki?

Rilla

bíumbíumbambaló pisze:
Poza tym, jak narazie, jestem zadowolona z wyboru mojej drogi. Pewien etap mam za sobą, pewien właśnie zaczynam. Poznałam miłych ludzi, jestem ulokowana w dogodnym miejscu i jest mi dobrze. Radzę sobie.
A ja wprost przeciwnie. Umieram z tęsknoty za domem a przecież jestem na świetnych studiach, na fajnej stancji. Ale moim sukcesem jest to, że do tej pory się nie poddałam swoim emocjom.

Może potrzebujesz dłuższego okresu aklimatyzacji? Pomyśl, że mimo że jesteś teraz w innym miejscu, w pewnej odległości od swojego domu, to jednak nie musi on być taki obcy. To miejsce, w którym możesz zakosztować samodzielności, poznać coś zupełnie innego niż to, co w rodzinnej miejscowości. Rozeznaj się w okolicy, postaraj się pozytywnie nastawić się do nowych wrażeń. Może teraz prawię morały, może myślisz: "pisze od rzeczy", "łatwo jej tak pisać". A no pisać jest łatwo i wiem, że trudniej jest to wprawić w życie, ale jest to możliwe.

A mi tak jest dobrze, że aż nie chce mi się wracać do domu. Gdy jestem poza domem na każdym kroku odkrywam sama przed sobą, jak wiele umiem, jak wiele wiem, jak wiele potrafię zrobić. Gdy wracam do domu zapominam o wszystkim i zamienieniam się z powrotem w lalkę zamkniętą na klosz, której wszystko trzeba mówić, tłumaczyć i wyręczać. Pod tym względem nie lubię wracać do domu. Ale dom, to dom. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.

Córka młynarza pisze:
Krzysioolek pisze:no cóż miałem okres w którym sądziełme ze jestem całkowitym świrem, siedziałem konciku i płakałem, bałem się sam siedziec w domu (to uczucie ze nie jestes sam) ale stwierdziłem że to idiotyczne i EMO więc się wziąłem za fraki i jest dobrze!
Czy możesz wyjaśnić, jak to zrobiłeś? To znaczy, jak wziąłeś się za fraki?

Nie wiem jak to zrobił, ale też miałam podobny okres tzw kryzysu i sama go zaprzestałam. Jak to zrobiłam? Uświadomiłam sobie, że wyniszczam samą siebie. To nie chodzi tylko o wiedzę, ale także o pełne uświadomienie sobie problemu. Sama wiedza o tym to za mało. Człowiek przeważnie wie, że "tak nie można", że "trzeba wziąć się w garść", że jego postępowanie jest autodestrukcyjne itd, ale póki tego nie zrozumie, nie dotrze to do niego, póty będzie trwać w tym stanie.
A jak sobie to uświadomić? Nie wiem. Mi iluminacja przyszła sama. Przestraszyłam się konsekwencji swoich czynów.

bíumbíumbambaló

Dzięki Rilla. Wprawdzie nie będę się rozpisywać, ale przez ten miesiąc (tak niewiele!) sporo się zmieniło. I generalnie wszystko jest na plus. :]

Rilla

I to mnie cieszy!

A wszystkim Wam chętnie zadedykowałabym piosenkę Czerwonych Gitar z ich późnego okresu pod przewodem Krajewskiego "Spróbuj sam przez trudne lata przejść", ale nigdzie jej ni ma w internecie

Szkoda, bo bardzo pozytywna.

Meyishi

Moim małym sukcesem jest nie zadręczanie się myślami co mi w życiu nie wyszło. Teraz myślę co chcę w życiu zrobić, osiągnąć i jak to zrobić.
Nie siedzę cały czas w domu ale pozapisywałam sie na różne zajęcia i mobilizuję się żeby na nie chodzić.

Lżej się czuje, i muszę przyznać że właśnie lektura czwórkowych lektur dała mi bardzo dużo. Świadomie blokuje złe, smutne myśli(bez których kiedys nie umiałam żyć), i nastawiam się na myślenie o teraźniejszości. Pomaga!

No i działam, czasami się zmuszam ale jednak. To dla mnie duży sukces.

Rilla

A mogłabyś zdradzić nam, jakie to lektury czwórkowe czytasz? Jestem bardzo ciekawa tej listy. Może poznałabym coś nowego.

Zoidie

"Podróż do kresu nocy" Louisa F. Celine'a polecam.

W swojej wymowie "Podróż do kresu nocy" stanowi przesycony pesymizmem bunt, wyraz egzystencjalnego niepokoju względem natury ludzkiej oraz społeczeństwa jak i krytykę wojny. Powieść określana bywa jako demaskacyjny "moralitet bez morału". Jerzy Stempowski określił ją również jako powieść o samotności totalnej. - Wikipedia.

Wybitna krótko mówiąc, średnio co dwie strony interesująca myśl do oprawienia w ramkę

Jeśli lubisz aforyzmy to Cioran, zdecydowanie.
"Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to – eksterminacja."
"Każdy dzień jest jak Rubikon, w którym pragnę utonąć."
"Nie warto się zabijać, gdyż zawsze robimy to zbyt późno."

W sumie dosyć monotematyczny był. Jak na 4 przystało.

impos animi

Pierwszy raz w życiu udało mi się o własnych siłach otworzyć puszkę z tuńczykiem.

Eternium

Perwik

a otworzyłaś kiedyś puszkę ze śledziami ?

boogi

Perwik pisze:a otworzyłaś kiedyś puszkę ze śledziami ?

Kiedyś została już otworzona Puszka Pandory, i wyleciał wtedy jeden Śledź

Perwik

chyba go znam

impos animi

Perwik pisze:a otworzyłaś kiedyś puszkę ze śledziami ?

Nie pamiętam