Enneagram

Zainteresowany analogicznym tematem u ósemek, chciałbym się zapytać jak to wygląda w waszym przypadku? Czy zdarza wam sie płakać, czy też dalecy jesteście od takiego uzewnętrzniania emocji?

Jakoś sobie nie przypominam. Generalnie smutek jest mi obcy, częściej jestem wściekły choćby i nawet na samego siebie. Może się ósemkuję?

ktośtam pisze:(...)

Płaczę. Jak jestem bezsilna i czuję się niepotrzebna, bezużyteczna albo widzę, że kogoś skrzywdziłam. Właściwie tylko wtedy.

...

Edit :Zdarzyło mi się w kwietniu, gdy moj pies umarł "na moich oczach".

Zdarza mi się płakać. Ale płacz przy innej osobie odbieram jako oznakę słabości, nie cierpię jak ktoś mnie widzi kiedy płaczę.

Lela pisze:(...)nie cierpię jak ktoś mnie widzi kiedy płaczę.

Dokładnie. Nic dodać, nic ująć.

A czy koty płaczą? Nie widzialem jeszcze, behemocie?

Czarne na pewno nie.

nigdy przy kims. o nie.
rzadko placze a jak placze to okropnie. z bezsilnosci, poczucia beznadziei tudziez ogolnego dola zwiazanego ze swoja osoba.

Nie, raczej nie... Choć możliwe że były jakieś wyjątki... W każdym razie napewno nigdy ze smutku (zwłaszcza że smutny raczej nie bywam)...

Kiedy zaczynam rzucać przedmiotami i gryźć (dosłownie) to łzy same lecą. Płaczę tylko przy napadach wściekłości (na szczęście rzadko) i czasem mi łezka poleci jak się o coś walnę. Ze smutku nigdy. Zresztą nawet nie pamiętam kiedy byłam smutna. Jakaś ze mnie optymistyczna piątka.

A czy koty płaczą? Nie widzialem jeszcze, behemocie?

Koty czasem miauczą przeraźliwie. A Behemoty? Nie wiem, ale całkiem możliwe.

Mnie się zdarzało płakać... Niekoniecznie w samotności; jednak niezbyt często.

Przy kim płakałeś? Przy kim potrafiłeś?

Ja jeśli dobrze sobie przypominam płakałem tylko raz przy kimś - chyba z 20min z głową na kolanach babci (miałem może 13-15 lat). Samotnie nie raz zwyczajnie pękałem i wylewało się ze mnie wszystko co na codzień zbywam mówiąc 'chrzanić to' albo 'i co z tego'. Często mi się to nie zdarza(ło) - 2 razy na pół roku albo i rok. Ale serio czuję/czułem wtedy jakbym pękał, jakbym dosłownie zaczynał przeciekać. A potem łzy wysychały i znów wracałem do swojej skorupki.

płakałem tylko przy swojej dziewczynie