Enneagram

Angielskim "nasiąkałam" od małego dziecka z prostej przyczyny - moja mama jest właśnie anglistką , zresztą ojciec też mówi w miarę biegle. Po prostu ten język zawsze gdzieś w domu był, chociażby w postaci kaset z piosenkami dla dzieci, całej meblościanki słowników, repetytoriów gramatycznych, książek w oryginale, etc. Teraz przymierzam się do zdawania CAE w przyszłym roku, bo posiadanie "papierka potwierdzającego" na pewno nie zaszkodzi, a może się nieoczekiwanie przydać. Chociaż barierę związaną z mówieniem miałam bardzo, bardzo długo.

Do niemieckiego niedawno wróciłam po latach - chodzę na coś w rodzaju korepetycji i widać pewne efekty, chociaż cały czas stoi na dużo niższym poziomie, niż angielski. W dodatku mam fatalny akcent. A uczę się głównie dlatego, że jego znajomość może być naprawdę dużym atutem w niektórych sytuacjach(spotkałam się już z takimi przypadkami, nawet w najbliższej rodzinie). I moim zdaniem nie ma co kierować się tu jakimiś awersjami, jak wiele osób w moim otoczeniu("Po co ci ten niemiecki?", "Okropny język, blee!").

Uczyłam się też przez pewien czas rosyjskiego, ale znam raczej same "podstawy podstaw". Może kiedyś w przyszłości do niego wrócę, czas pokaże.

methylene_blue pisze:Angielskim "nasiąkałam" od małego dziecka z prostej przyczyny - moja mama jest właśnie anglistką , zresztą ojciec też mówi w miarę biegle. Po prostu ten język zawsze gdzieś w domu był, chociażby w postaci kaset z piosenkami dla dzieci, całej meblościanki słowników, repetytoriów gramatycznych, książek w oryginale, etc. Teraz przymierzam się do zdawania CAE w przyszłym roku, bo posiadanie "papierka potwierdzającego" na pewno nie zaszkodzi, a może się nieoczekiwanie przydać. Chociaż barierę związaną z mówieniem miałam bardzo, bardzo długo.

Do niemieckiego niedawno wróciłam po latach - chodzę na coś w rodzaju korepetycji i widać pewne efekty, chociaż cały czas stoi na dużo niższym poziomie, niż angielski. W dodatku mam fatalny akcent. A uczę się głównie dlatego, że jego znajomość może być naprawdę dużym atutem w niektórych sytuacjach(spotkałam się już z takimi przypadkami, nawet w najbliższej rodzinie). I moim zdaniem nie ma co kierować się tu jakimiś awersjami, jak wiele osób w moim otoczeniu("Po co ci ten niemiecki?", "Okropny język, blee!").

Uczyłam się też przez pewien czas rosyjskiego, ale znam raczej same "podstawy podstaw". Może kiedyś w przyszłości do niego wrócę, czas pokaże.

Jeśli chcesz, mogę Cię trochę pouczyć niemieckiego:)

Dziękuję za dobre chęci W moim przypadku znajomość języka jest raczej, nazwałabym to, bierna. O ile jestem w stanie zrozumieć większość tekstów(jeśli nie szczegółowo, to łapię ogólny sens) i osoby mówiące płynnie i wyraźnie, o tyle z wypowiadaniem się jest już gorzej.

Za to nie spodziewałam się, że będę komuś regularnie tłumaczyć niemiecką gramatykę(dzisiaj akurat wałkowałyśmy tryb rozkazujący) - chociaż to dopiero II klasa gimnazjum i drugi rok nauki w ogóle, więc siłą rzeczy poziom niezbyt wygórowany

Ja się w gimnazjum nauczyłem niemieckiego na taki poziom, że wręcz mogłem swobonie rozmawiać, potem w LO poziom był niższy i większość zapomniałem

Niemiecki to chyba jeden z najbardziej logicznych języków świata. Ja jestem na etapie zgłębiania tego języka w takich dziedzinach jak gospodarka przedsiębiorstw, księgowość, elektronika, informatyka czy też budowa maszyn.

Ojejku, ja niemiecki lubię, ale, chociaż miałam go w szkole, nie było warunków, żeby się nauczyć. Angielski opanowałam na poziomie, który mnie satysfakcjonuje. Utrzymuję ten poziom czytając sobie w oryginale angielską i amerykańską literaturę... średnio jedną książkę na miesiąc, szału nie ma, ale też chodzi mi tylko o to, żeby mieć jakikolwiek kontakt z językiem.

Naprawdę chciałabym się nauczyć drugiego języka obcego, bo teraz to podstawowe wymaganie dla wielu stanowisk. Tylko nie mam co wybrać! Języki, które lubię, są albo za trudne albo ich znajomość do niczego mi się nie przyda (japoński, rosyjski). Niemiecki też jest spoko, ale obawiam się, że skoro przez całą moją szkolną edukację nie wszedł mi do głowy, to wyrobiłam sobie na niego odporność. Bez przekonania nie ma sensu brać się za naukę języka...

Niemiecki jest prosty, dużo form, odmian itp, ale logicznie ułżożone, czyli przeciwnie do angielskiego xD

Co znaczy że znajomość angielskiego może tylko zaszkodzić xD Nie znam tego języka (niemieckiego) na tyle żeby oceniać czy jest logiczny czy nie, ale mam do niego szacun że w muzyce słyszę dokładnie słowa. Nawet jeśli ich nie znam - to je słyszę. Angielski znam bardzo dobrze a z piosenki nic nie zrozumiem

Myślę, że rozumienie piosenek nie zależy od specyfiki danego języka, ale od konkretnego wokalisty, jego dykcji, sposobu wymawiania słów, itp. (tak, zdarza mi się mieć momentami problem ze zrozumieniem rodzimych zapiewajłów ). Co innego, gdy ktoś śpiewa w miarę czysto (nawet, gdy jest to obcy język - jeśli go w pewnym stopniu znam, mogę wychwycić naprawdę dużo bez sprawdzania tekstu), a co innego, gdy mamle tekst pod nosem, a koledzy skutecznie go zagłuszają instrumentami. No i oczywiście znaczenie ma słownictwo, którym się posługują - wiadomo, że często ciężko ogarnąć np. wszystkie zwroty slangowe, czy też jakieś regionalizmy.

U mnie: polski, angielski, hiszpanski, francuski, japonski.
Kiedys uczylam sie laciny.

-- Posty sklejone automatycznie środa, 17 grudnia 2014, 04:33 --

U mnie: polski, angielski, hiszpanski, francuski, japonski.
Kiedys uczylam sie laciny.

winterbreak pisze: Naprawdę chciałabym się nauczyć drugiego języka obcego, bo teraz to podstawowe wymaganie dla wielu stanowisk. Tylko nie mam co wybrać! Języki, które lubię, są albo za trudne albo ich znajomość do niczego mi się nie przyda (japoński, rosyjski). Niemiecki też jest spoko, ale obawiam się, że skoro przez całą moją szkolną edukację nie wszedł mi do głowy, to wyrobiłam sobie na niego odporność. Bez przekonania nie ma sensu brać się za naukę języka...

Języki skandynawskie (szwedzki, norweski) są modne, pod względem językoznawczym też nieco podobne do angielskiego i niemieckiego. Języki łacińskie są łatwe.

Ja angielski zapomniałem praktycznie przez brak używania jego.

Podstawówka: Rosyjski na 4
Gimnazjum: Angielski 3-4
Liceum: Angielski 3 Niemiecki z 2 na 3 ledwo ledwo
Teraz trochę Hiragana i Katana alfabety ale leżą w kącie jak i angielski, za który też chce się wziąć.. Nie chcę się

@Wiatr o ile kojarzę to alfabet nazywa się Katakana, katany to to oldskvlowi rockowcy noszą Aż dziw że Ael, czy na pewno piszący tu Mangofani to przepuścli Ja to tylko słyszałem od paru znajomych, którzy się uczyli japońskiego.

Wypraszam sobie bycie mangofanem, ja się tym tematem zajmuję profesjonalnie :3
co nie zmienia faktu, że masz rację, bracie Sofa xD

Angielski osobiście jest dla mnie najprostszy, ale może dlatego, że jestem z nim bardzo osłuchana i nowe słówka szybko wchodzą mi do głowy. Ma dość dużo form gramatycznych, ale na co dzień ich się tak nie używa, także można na moment zapomnieć
Niemiecki miałam w gimnazjum rozszerzony, ale niewiele pamiętam. Być może dlatego, że nie lubiłam brzmienia tego języka i dostałam jakiejś strasznej awersji (podobnie mam z francuskim, tyle że z niemieckim trochę mi przeszło, tu nadal nie). No i ma to coś wspólnego z beznadziejnym programem nauczania - umiałam opisać, jaki sprzęt potrzebny jest do snowboardu, ale nie potrafiłabym zamówić jedzenia w restauracji (w sposób uprzejmy, nie w rodzaju "Ty kurczak przynieść ja") czy zarezerwować miejsc w hotelu.
Ostatnio zaczęłam się uczyć hiszpańskiego i łatwo nie jest. Nie mogę się zebrać w sobie i przysiąść raz a dobrze do nauki odmiany czasowników (a by się przydało), bo mam wrażenie, że odmieniają się zupełnie nielogicznie i bez większego sensu. Niby literki na końcu wyrazu są te same, ale tu wskoczy i, tam pojawi się a...