Nie da się tak naprawdę zachwycić mnie samym poziomem wykonania, techniką, profesjonalizmem, kreatywnością i wyobraźnią - tzn. mogę przyznać profeskę, ale nic poza tym. Trzeba u mnie trafić odpowiednim przekazem na odpowiedni nastrój, chwycić za serce, wtedy mogę przez chwilę wielbić artystę i nazywać go Bogiem. Najłatwiej i najmocniej może mnie trafić muzyka, potem książki, potem twory audio-wizualne, a potem ewentualnie inne. Jednak nic nie jest wykluczone.Popieram również Elkorę. Co prawda moje Ti docenia spójność światopoglądową tzw. prawdziwych kapitalistów, twierdzących, że każdy musi zarobić na siebie, jednak dostrzegam ograniczenia tego punktu widzenia. Sam nie chodzę na inne wydarzenia kulturalne niż koncerty (a i to nie do filharmonii, choć może kiedyś się przejdę, coraz bardziej doceniam muzykę klasyczną), ale jestem w stanie wyobrazić sobie, jak wielu wielkich ludzi, wynalazców/polityków/przedsiębiorców, pchających ten świat do przodu, mogło zostać zainspirowanych przez sztukę, która poruszyła ich wyobraźnię, albo zwyczajnie podniesionych na duchu w chwilach zwątpienia. A przecież świat to nie tylko wielcy ludzie, może nawet ważniejsi są ci drobni, którym sztuka pomogła, pokazała jakiś cel, pokazała, że warto marzyć. Nie wszystko da się przeliczyć na kasę w prosty sposób, Snufkinie.
Przy tym wszystkim, nie znam się na większości działów sztuki/kultury i prędko to się nie zmieni, gdyż proces szczerego zainteresowania się czymś zachodzi u mnie bardzo powoli, a inaczej to bez sensu. Sztuki nowoczesnej w wielu wypadkach mogę nie rozumieć, poza tym, jak już wspomniałem, jeśli wyjątkowo sztuka do mnie trafia, to poprzez uczucia. Mam romantyczne skłonności, może w dziedzinie sztuki przekłada się to na lekki konserwatyzm (choć to dość dziwne, kiedy się weźmie pod uwagę moją zwykłą chęć do olewania istniejących reguł, na ale takim już jestem chodzącym paradoksem).
Zaznaczam odpowiedź 3. Może kiedyś będę działać w jakimś artystyczno-kulturalnym kierunku, ostatnio zrozumiałem, że moje skrzydełko 4-kowe (+ ew. Ne-oza) mogą między innymi tego potrzebować do szczęścia.
. Aha: pogląd mam taki dość prymitywny, że "dzieło ma się bronić samo" i dlatego z miejsca wykluczam sztukę nowoczesną, chociaż nie przekreślam scenariusza, że za jakiś czas wraz ze zdobywaną wiedzą zmienią się moje zapatrywania. No, ale na razie patrząc na rekina w formalinie i słuchając górnolotnych recenzji po prostu chce mi się śmiać.
