a nie macie wrazenia ze 7 mimo swojej otwartosci maja dystans do ludzi? ja np mam wielu znajomych ale prawie wcale przyjaciol, ludzi ktorzy by mnie naprawde znali. lubie gadac, niby sie otwieram ale nigdy zbyt wiele o sobie nie mowie."I co będziesz się nad sobą użalać w niekończoność? Przestań płakać jak małe dziecko".
Napisalabym to samo, gdybys mnie nie wyprzedzil :p. Uwielbiam przygody, bo one oznaczaja nowe doswiadczenia i doznania, sprawiaja, ze zycie nie jest tak monotonne ... nienawidze tej monotonii i szarosci zycia ... ktore stwarza wlasnie szkola i praca. Z reszta kazde ciekawe doswiadczenie mozna przekazac znajomym, mmm, jest co opowiadac :D. Przyciagam przygody jak magnes, glownie z powodu swojego zamotania, ale wlasnie te nowe doswiadczenia sprawiaja, ze dalej ide do przodu, nie łamę sie i za nic nie chce tego zmieniac.Romanov pisze:ciagne jak w lumpeksie za cos kolorowego a czasem mam ochote to przemuleć. nic mnie nie dobija tak jak szkola, sam fakt istnienia wewnetrznego imperatywu, narzuconego przeciez,ale wiem, ze trza i tyle. i to podazanie za tym jest ciezsze psychicznie niz radzenie sobie z wszelkim doswiadczeniem czy wychodzenie z katastrof. to ostatnie, przeciwnie, przyciaga jak magnes, gdy wychodze calo, chce wiecej paskudnie pozadliwie. bo nowe :roll:
co do przygod, oł jeesssssss <jess-s-sss-ss-ss-s-ss> jak sie za dlugo nic nie dzieje kark sie odgina do tylu konwulsyjnie by siegnac gdzies zupelnie indziej i nowiej i pozrec wszystko ze szkliwem 
Jak najbardziej. Jestem 7w8, aktualnie chorującą, i mam dokładnie to samo. Znam masę osób, lubię je, one lubią mnie ale nie mam nikogo, komu mógłbym zaufać. I też specjalnie nie mówię o sobie. W gruncie rzeczy jestem samotny.Green Eyes pisze:a nie macie wrazenia ze 7 mimo swojej otwartosci maja dystans do ludzi? ja np mam wielu znajomych ale prawie wcale przyjaciol, ludzi ktorzy by mnie naprawde znali. lubie gadac, niby sie otwieram ale nigdy zbyt wiele o sobie nie mowie.
I weż znajdź złoty środekDionizos pisze:A gdy już z jakąś jestem, to zazwyczaj widujemy się prawie codziennie, nie mam na nic czasu i to zaczyna mnie trochę odstraszać od niej.
. Tak jest zawsze.nojasne. zawsze mówie ze mam kupe znajomych. bo mam!!! mnóstwo. nie kłamię - z reszta siudemki pewnie mnie rozumiecie. - mój facet swego czasu nienawidził chodzic ze mna po ulicy boo co chwila mówiłam czesć i spotykałam znajomego z którym musiałam oczywiście pogadac chwile. ale przyjaciól - ZERO ale co do ostatnich słów green eyes. - to nie. właśnie czasem kiedy poznaje kolejna nowa osobe to potrafie jej opowidziec całe swoje życie i tak szczerze.a nie macie wrazenia ze 7 mimo swojej otwartosci maja dystans do ludzi? ja np mam wielu znajomych ale prawie wcale przyjaciol, ludzi ktorzy by mnie naprawde znali. lubie gadac, niby sie otwieram ale nigdy zbyt wiele o sobie nie mowie.
ale chyba nie lubimy tego rozciągać. choć mi osobiście sie zdarza. <może to ta czwórka>. ale tak wewnętrznie. w sobie. a nie na innych.ale przed obcymi zazwyczaj udaje, usmiecham sie,zachowuje jak gdyby nigdy nic, bo nie chce sie nikomu narzucac, obarczac swoimi problemami. czuje sie glupio jak ktos mnie pociesza,
To zależy - ja jestem dość żywy i wygadany, kiedy łapię gorszą falę od razu widać wyraźnie, jak zmienia się zachowanie. Zamieniam się w mrukliwego introwertyka, który mało się uśmiecha. Apatią czuć na kilometr - łatwo wyczaić u mnie ten stan.kama pisze:wracając do tematu - jasne - siudemki miewaja depreche ale raczej nie pokazujemy jej na zew
nie nazwałabym tego depresja według mnie to raczej wahania nastrojów, chwilowe spadki formy. jak na mój gust siódemka prędzej zeświruje - odizoluje sie od ludzi i poświeci sie realizowaniu swoich chorych planów, albo zacznie innych zamęczać swoja osoba, niż wpadnie w depresje.hab pisze:Depresja u 7- to chyba niemożliwe. 7 to najbardziej optymistyczny typ. Dziwię się, że siódemki są aż tak na depresię podatne.
ja na przykład często strasznie romantyzuję i marzę wtedy staję się lekkim 4w3 . To wszystko zależy od typu i powagi sprawy. 
