Hmm, myślę że tych rzeczy jest znacznie więcej niż te które zaraz wypiszę.
1. poczucie obcowania z naturą: zapach lasu, zwłaszcza po deszczu (wtedy niezależnie od kraju czuję się jak na tatrzańskim szlaku...wypróbowane w obfitych fińskich lasach), zapach "świeżości zimy" (nie wiem jak to wyrazić), słoneczko padające na twarz gdy w cieniu jest za zimno
2.gdy to co zrobiłam dla kogoś, dałam komuś itp. sprawiło mu radość, nawet jeśli nie podziękował lub nie wiedział kto mu pomógł
3. gdy ktoś się uśmiechnie do mnie
4. gdy ktoś swoją odpowiedzią w trakcie rozmowy pokaże że mnie słuchał i zrozumiał
5. chodzenie po górach, nawet lepiej samotnie niż w grupie, żeby móc patrzeć i kontemplować te cuda 8)
. spotkania w miłym towarzystwie gdzie jestem akceptowana i nie muszę uważać na każde słowo jakie wypowiadam
7.jak...hmm, odchodzę od konfesjonału z poczuciem że ból duszy minął (bardzo trudna rzecz, niewiele razy miałam takie uczucie)
8. jogurt jabłkowo-cynamonowy
9.gdy miną zajęcia na uczelni których najbardziej nienawidzę
10.pierwsze 10 sekund jak widzę najbliższych (a oni widzą mnie)po długiej nieobecności, np. w trakcie odbioru na lotnisku
11.chwile gdy dochodzi do mnie że życie ma sens, jest piękne i jak cudownie że je mam i jestem tu gdzie jestem
12.odbiór indeksu z zaliczeniem
fajną oceną z egzaminu
wpisem na następny rok 8)
13 zwyczajnie: gdy ktoś powie mi szczerze coś miłego
Powiało mi tu optymizmem
po napisaniu tego czuję się świetnie i z usmiechem na gębie właśnie w wyobraźni chodzę po Tatrach
