Enneagram

Witajcie mam spore zadanie przed sobą.
Chcę się pozbyć uczuć, tego pragnienia czyjeś bliskości, czułości,
Wiem że pozbyć się tego w 100% nie da ale by to nie odgrywało we mnie tak dużej roli, wolal bym być tym zimnym chłodnym, w ktorym tylko i wyłacznie decyzje podejmuje umysł, nie dusza czy serce.

Macie jakieś pomysły?

ile masz lat?

Twoje pytanie brzmi jak: "chcę zacząć ćpać najtwardsze dragi jakie są, żeby spustoszyć sobie psychikę i sprawić by wszyscy którzy są wokół mnie głęboko się ode mnie odwrócili, więc jeśli znacie jakieś metody..."

Ale dam Ci świetną radę, black - musisz doświadczyć skrajnie silnego przeżycia, które zaangażuje wszystkie Twoje uczucia i emocje. Np zabij w maksymalnie bestialski sposób najbardziej ukochaną osobę. Jeśli tragedia tego czynu nie popchnie Cię w stronę samobójstwa, to z pewnością Twoje wewnętrzne mechanizmy obronne pozwolą Ci żyć dalej w radości gór lodowych.

po co kogoś udawać? jeśli taki nie jesteś, to twoja prawdziwa natura w najbardziej niespodziewanych momentach weźmie górę nad tą wyuczoną, lepiej nauczyć się jak kontrolować emocje, niż tego jak się ich pozbyć, nie mniej jednak: POWODZENIA

( )

jouziou pisze:lepiej nauczyć się jak kontrolować emocje

podpisuję się obiema rękami... tylko też może zdarzyć się tak, że w pewnym momencie nie będzie to już świadoma kontrola emocji, ale rutyna... kontrolowanie wyuczone, bezmyślne - również wcale nie fajne jeśli chodzi o ostateczne konsekwencje.

trzeba żyć w równowadze. jak masz w sobie uczucia i emocje - jest czas kiedy muszą dojść do głosu. i czas gdy są zbędne. grunt to to wiedzieć kiedy jest który czas

Black usiądź w fotelu, i zastanów się co się dla ciebie liczy, co jest ważne,

"Nauczcie mnie być złym i groźnym bo życie mnie w dupe wyruchało"



@on topic

Skąd takie potrzeby się biorą u nastolatków nie potrafie pojąć. Podejrzewam że ma to jakiś związek z przedstawianiem zaburzeń psychicznych w pop-kulturze. Jako coś ciekawego i oryginalnego.

Uważam, że chłopak albo stanie się pośmiewiskiem otoczenia za nieudane próby bycia "przechujem" albo .....

... faktycznie spotka go jakis przełom o którym pisał "skurczserca" (chociaż może niekoniecznie zabójstwo ), a wtedy szybko odszczeka to co pisał, widząc jak "fajnie było dawniej".

Decyzje podejmuje umysł powiadasz? A co jak nie ma emocji? Skąd wtedy motywację do ich podejmowania weźmiesz? Weź wogóle powiedz o co biega bo to rzeczywiście dość samobójczo brzmi

MartiniB pisze:Skąd takie potrzeby się biorą u nastolatków nie potrafie pojąć. Podejrzewam że ma to jakiś związek z przedstawianiem zaburzeń psychicznych w pop-kulturze. Jako coś ciekawego i oryginalnego.

Uważam, że chłopak albo stanie się pośmiewiskiem otoczenia za nieudane próby bycia "przechujem" albo .....

... faktycznie spotka go jakis przełom o którym pisał "skurczserca" (chociaż może niekoniecznie zabójstwo ), a wtedy szybko odszczeka to co pisał, widząc jak "fajnie było dawniej".

każdy ma swój wiek i swoje typowe dla wieku przejścia. Polecam dla szerszego poczucia w czym rzecz "Gadające Głowy" Kieślowskiego

Black, po prostu skup się na sobie?
Nie wiem, czy chodzi o konkretną osobę czy w ogóle. Myślę, że źle zdefiniowałeś problem. Ale żeby dobrze go rozpoznać, zastanów się i w miarę możliwości sprawdź empirycznie, jakie bodźce sprawiają, że zapominasz o tym pragnieniu.

Jeśli chodzi o niezależność, to najogólniej – kilka dobrych źródeł. To się sprawdza w inwestowaniu, w związkach, wszędzie. Odradzam przy tym bycie zimnym draniem, kłamstwa itd jesli mają płynąć z tchórzostwa. Mamy ere wodnika, różne cuda się dzieją i wg mnie to wspaniale i trzeba korzystać. Jesteśmy dziećmi swojej epoki : )

Jeśli nie chodzi o konkretną osobę, to bym się nie przejmowała tylko szła za głosem serca... czy tam lędźwi ; )) Fakt, z wiekiem wszystko mija, i człowiek staje się nędznym stoikiem, coś a la żółw w skorupie. I jeśli wcześniej za młodu człowiek starał się być powściągliwym zamiast wyszaleć, to potem nawet wspominać nie ma czego ; >

kropla!

bardzo inspirujące - poradzić chłopakowi co ma robić bez wartościowania. podoba mi się Twoja postawa.

idąc tym tropem: wg mnie trzeba przegadywać emocjonalne problemy. tłumaczyć je sobie, rozbijać na czynniki pierwsze, tworzyć z nich logiczną układankę, takie puzzle, zracjonalizować, wyjaśnić każdy powód i przyczynę. kiedy uruchamiasz lewą półkulę, prawa przestaje zajmować się problemem. skup się na rozumowaniu - spróbuj zrozumieć te elementy swojego życia, od których chcesz się uniezależnić emocjonalnie.

Zaciekawiło mnie to co napisałeś, bo pamiętam, że powiedziałam to samo komuś kiedyś. I to był wielki błąd, bo wcale tak nie chcę myśleć. Myślę, że tak bardzo boisz się odrzucenia i skrzywdzenia ( z rsztą jak większość ludzi), że wolałbyś po prostu udawać zimnego. ale zapewniam Cię z własnego doświadczenia... NIE WARTO. Bądź sobą i tyle.
Jeżeli spotkało Cię coś przykrego właśnie związanego z uczuciami, pamiętaj, że to przeszłość. W nowe idzie się bez obciążeń z przeszłości
Alleluja!

Znajdź sobie Piątkę, która myśli podobnie i żyjcie długo i szczęśliwie.